नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

सुन्न पनि कति सुन्नु र पढ्नु दिनहुँ जसो ! नेपालमा थरि थरिका पुराण र महात्म्ये सुन्न, देख्न र पढ्न पाइन्छ । त्यतिमात्र होइन जात्राको मात्रा पनि बढेर माथि चढेको छ । सडेको संसदमा हुने जात्राले जनावरहरू समेत वाक्क दिक्क भएका छन् भने झन हामी प्राणी मध्येको सर्वश्रेष्ठ मानव प्राणी त झन लाजले भुतुक्क भएका छौँ । एउटै कुराले दिक्क भएको बेलामा मैले यसो मुड फ्रेस गरेर गुँडभित्र पस्ने मेलो मेसोका साथ गोज्याङ्ग्रे महात्म्ये लिएर आएको छु । अवश्य पनि यसलाई निल्न सक्नु हुनेछ भन्ने लागेर आहारा लिएर पस्किएको छु ।

नेपालमा कति गोज्याङ्ग्रे छन त्यो मलाई थाहा छैन तर देशमा गोज्याङ गरेर बाठाहरू बाटोमा कुरेर बसेको चाहिँ मलाई थाहा छ । लाटोलाई पर सारेर कुनै बेला बाटोमा खुट्टा पर्छ कि भन्ने सोचले र आफू जस्ता बाठालाई पाखा लाएर कुनै जुक्ति बुद्धिले सुद्धि बिगार्न पल्केका बज्रस्वाँठ नै आफ्नै गीत गाउन तम्सेका छन् । भनौँ आफ्नो जात्राको योजना आफैँ बनाएर अन्त्यमा गोज्याङ्ग्रे भएर बस्न बाध्य भएका छन् । समाजमा नाक काटेर हिँड्दा लाज नहुने तर समाजको नाक काटियो भनेर झ्याली पिट्ने महाशयहरूको जायजन्म समाजमा नै भयो भन्ने कुरा गोज्याङ गरेर नथाक्ने गोज्याङ्ग्रेहरूलाई थाहै छैन् ।

जनताले हामीलाई ऊ ल्याएर दे भन्दा कु ल्याएर पनि नदिने हरिलठ्ठकहरूको भरमा तरमा डुबुल्की मार्न नपाइने पक्का छ । बरु गोज्याङ्ग्रेले आफूभित्र लुकेको बुद्धि बाहिर निकाल्यो भने हाम्रो अनुहारमा चमक आउन सक्ला । विकासको मुल फुटाएर विनासको उद्घाटन गर्न तम्सिने हाम्रा सद्देहरू गोज्याङ्ग्रेदेखि तर्सने गर्छन् । नक्कली नाक ठड्याएर सक्कली अनुहार देखाउन पल्केका खोक्रो बुद्धिका बोक्रे भकारी भएर चम्किरहेका छन् । बोक्रे भकारी भएर आए र जाँदाखेरी धोक्रे भएर जान्छन् । यो चर्तिकला गोज्याङ्ग्रेले सबै नियाली रहेको हुन्छ । भनौँ गोज्याङ्ग्रेलाई समेत मन नपर्ने काममा लिप्त हुने बोक्रेपछि धोक्रे भएका दिनहुँको जात्राका थोत्रा प्वाङहरूले देशलाई भ्वाङ पारेर ढ्वाङमा हालेका छन् ।

आफ्नै सत्तालाई पत्तासाफ बनाएर सद्बुद्धि पलाएको ढ्वाङ पिट्नेहरू यतिबेला आफैँ गोज्याङमा फसेर संसदभित्र शिकार खोजिरहेका छन् । एउटा शिकार भेटे भने महिनौ दिनसम्म पनि त्यसैलाई चिथोरी रहने तर नयाँ शिकारको खोजिमा नलागि गोजी छाम्दै गोज्याङ्ग्रेको स्वरूपमा देखा पर्छन् । आफू हिड्ने सफा बाटोमा आफैले आचि गरेपछि नयाँ शिकार खोज्दा अरुले धिक्कार भन्नु गोज्याङ्ग्रे पन नै हो भन्न मुन्टो निहुर मुन्टी न पार्नु पर्दैन ।

देशका टाठाबाठा गोज्याङ्ग्रेको पुराण भनौँ वा महात्म्ये जे भने पनि मुखमा आएको शिकार ओकल्न बाध्य हुनेलाई वा पाएको शिकार खाएर पचाउन नजान्नेलाई राजनीतिक गोज्याङ्ग्रे भन्दा कुनै फरक पर्दैन जस्तो लाग्छ । राजनीतिक रूपले सुझबुझ सहितको शिकार चपाउन वरपरका आसेपासेहरू धपाउनु पर्दैन । राजनीतिलाई गोज्याङमा लगेर मुखको शिकार ओकल्नु भनेको गोज्याङ्ग्रेले जीवनभरी भोकै बस्नु हो ।

समाज रुपान्तरणमा देखिएको यो गोज्याङले एउटाले बिराउँछ शाखा पिराउँछ भन्ने उखानलाई चरितार्थ पारेको छ । त्यतिमात्र होइन आसन बारेको छ । पानी बारेको छ । भेटघाट बोलचाल बारेको छ अनि आफैँ अप्ठेरोमा परेको छ । यो गोज्याङ पारा साराका सारा जनतालाई भातमारा झैँ लागेको छ । नलागोस् पनि कसरी जनताले तिरेको तिरोबाट पालिएका, पोषिएका भातमाराले जनताकै काममा गोज्याङ गरेपछि कटौराबाट झोला, झोलाबाट बाक्सा, बाक्साबाट ट्याङ्का, ट्याङ्काबाट ब्याङ्का, ब्याङ्काबाट बाहिर कतै थन्क्याउने सम्मको झेला युक्त खेला हुन्छ ।

देशमा गोज्याङ्ग्रेहरूले धेरैकाम गरेका छन् । त्यो कामको बेलिबिस्तार लाउन यो महात्म्ये अपुरो हुन्छ । भनौँ यो देशमा बाठाको लाठाले बाटाको मान्छेसमेत लडेको छ र गोज्याङ्ग्रेले त्यसलाई उठाएर देशमा चिनाएको छ । समाजबाट हराएकोलाई देशमा चिनाएको छ । देशबाट हराएकोलाई गाउँमा नाम सहित चिनाएको छ । तर काम सहित चिनाउन भने सकेको छैन । राजनीति नबुझ्ने र गर्न नजान्नेको लहरमा पर्ने गोज्याङ्ग्रे बाठाको खुट्टा गाँठामा पर्छ कि भनेर बिचार गरिरहेको हुन्छ । किनभने बाठाको खुट्टा गाँठामा पर्‍यो भने चिप्लिएर लड्छ र हाँस्न पाइन्छ भन्ने ध्याउन्नमा गोज्याङ्ग्रे सधैँ सजग रहन्छ । नेता देख्ने बित्तिकै गन्धे मुख लाएर शरीर सफा गर्ने बानी परेकाले उसलाई आलु फर्सी कुहिएको गन्धले बान्ता आउँछ । नेताको नजिक पर्नु पर्‍यो भने गोज्याङ्ग्रे शरीरमा अत्तर दलेर सुनपानी साथमै बोकेर हिँड्छ । हेर्नुस् त कस्तो बुद्धिमानी काम गरेको गोज्याङ्ग्रेले ।

अहिलेको जमाना भनेको आफ्नै घरको काम गर्दा दाम खोज्ने परम्परामा हुर्किएको छ । पाखुरा सुर्किएर, निहुँ खोजेर आफ्नो काम टार्ने अनि पैसा पायो भने उफ्रिएर गै काम गर्ने नभए मनपरी गरेर हिड्ने गुटनीति सर्वत्र हावी छ । यो गोज्याङ्ग्रेका लागि सह्य हुँदैन । किनभने गोज्याङ्ग्रेको नीति र सिद्धान्तले झुठको खेती गर्न जान्दैन । मुठभेदको नीति मान्दैन । पढ्न लेख्न जान्दैन । आफूलाई ठूलो ठान्दैन । अर्काको ठगेर, मागेर खादैन । इमानभन्दा बाहिर जाँदैन । जाँड रक्सी खाँदैन । चुरोट बिडी तान्दैन । नेताको र नेतृको पछि लाग्दैन । भनौँ गोज्याङ्ग्रेलाई्र देशमा खबरदारी गर्नका लागि नेपाल आमाले जन्माएकी हुन् ।

शिक्षा लिने बेलामा गाउँ गाउँ भिक्षा माग्दै हिड्ने गोज्याङ्ग्रे पेट पाल्न मात्र होइन देश पाल्न सक्छ । देशका जराबुटा, ढुङ्गा माटो, बालुवा, हावापानी, वन, जङलले चिन्ने गोज्याङ्ग्रेलाई देशले चिन्दैन । न गाउँले चिन्छ न उसलाई आफ्नै घरले चिन्छ । प्रगतिवादमा विश्वास नगर्ने तर गतिशीलता हुनुपर्छ भन्ने गोज्याङ्ग्रेले केही गरेको देखिनसहने बाठाहरू समाजमा लाटो कोसेरोको जस्तो रूप धारण गरेर बिरालो झैँ म्याऊ म्याऊ गरेर गल्ली गल्ली हल्ली हल्ली हिँडिरहेको देखिन्छ । यस्ता बाठाहरू आफू हिँड्न जान्दैनन् र आफू हिड्ने, हिँडिरहेको बाटो नै बाङ्गो भएकोले हिँड्दा आफू नाङ्गिने गरेको रहस्य आपैmँ बाहिर ल्याउँछन् ।

सोझो गोज्याङ्ग्रेलाई बाङ्गो कुराले पुरा घोचपेच गर्ने तर आफैँतिर लाग्छ भन्ने सोंच नभएका टिङ्गा मान्छेको धमास भनेको कपास जस्तै हो । फलाम भए पो केही होला कि भन्नु । गोज्याङ्ग्रेलाई फसाउन, धसाउन, रिसाउन पहलमै समय खेर फाल्ने कनिके सरकारले गर्ने भनेकै यस्तै यस्तै काम मात्र हो । सेवा मुलक राम्रो काम गरेर पेवा र मेवातिर ध्यान नदिने नीति त छँदैछैन । घोटाला गरेर पोल्टामा सोल्टालाई समेत पुग्ने गरी पेवा बनाएर मेवा खान पल्केका सुकुलगुण्डाको परमादेशी अधिकार प्रयोग गर्छन् । गोज्याङ्ग्रे भित्रको मित्र हो भनेर उनीहरूमा सोंच नै छैन र सम्झदा पनि सम्झदैनन् ।

अब यो गोज्याङ्ग्रे महात्म्ये जति पढ्यो उति पढ्न मन लाग्छ । जति लेख्यो उति गहिरिएर लेख्न मन लाग्छ र कुवाँ झैँ गहिरो हुँदै जान्छ । अनि कुँवाभित्र गोज्याङ्ग्रे भ्यागुतो भएर एक्लै ट्वार्रट्वार्र गर्दै बस्छ । अहिलेसम्म भएकै यस्तै हो गरेकै यस्तै भने जस्तो गरेको छ त्यस्तै फल त पाइन्छ नै । हुन त बोट अनुसारको फल हुन्छ भन्छन् तर छलफलको बोटको फल सहमतिको बोटको फल पनि राम्रै फल्छ र मिठो पनि हुन्छ भन्ने नीति र सिद्धान्तभित्र गँवारो लागेको छ । यसले बोट नै सखाप पार्छ भन्ने कुरा बिर्सेका कारण आज गोज्याङ्ग्रेहरू बोराभित्र पसेर गुडुल्की खेल्दै भोकै प्यासै बिना थातबास नै सद्देहरूका अगाडि भाइरल भएर बसेका छन् । जय व्यङ्ग्य ।

०००
उदयपुर