नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

गोपेन्द्रप्रसाद रिजाल :

लोकतन्त्र भयो छाडा, छाडा नेतृत्वको छडी,
लुटतन्त्र भयो गाडा, गाडा ज्यु हजुरको घडी ।

विर्ता भो राष्ट्रको जग्गा, अमिन नक्कली हुँदा ,
कारखाना निले भन्छ्न, मिले सेवक राष्ट्रका ।

ट्याप ट्याप चप्पल पड्काइ, धुन्थे फोहोर वर्तन,
फेरियो ढङ्गको ढाँचा, गर्छ्न स्वाँगिला किर्तन ।

ढाँटको बीउ छर्दैछन, भर्दैछ्न ढुकुटी स्वयं,
गर्दैछन अझ हुङ्कार, पत्याउने सबै जन ।

गन्ध भाग्यो पसिनाको, पस्यो अत्तर आङ्गमा,
झण्डे गाडीहरू पुग्छ्न, च्यापी उर्वशी झाङमा ।

मान्छे हेर्दैन कुर्सीले, कुर्सीले गाँठ हेर्दछ,
विधि टेर्दैन कुर्सीले, कुर्सीले स्वाँठ हेर्दछ ।

जुत्ता चप्पलको वर्षा, हाँसी हाँसी पचाउँछ ,
पुष्पवृष्टी भए वर्षा, शुलिमाथी नचाउँछ ।

जिउ, हजुर मर्जी होस, दाम टकृन्छ सेठको,
चाटुकार झोले छिर्न, रुक्दैन चेन गेटको ।

निले बाँसबारी भुमी, लाउडा, औडी सबै निले,
सहकारी खोले धन्दा, लौका मकै सबै निले ।

कठबाँस उठाएर, लघार्नु पर्छ यो मति,
फुटी होइन जुटेर, सपारौँ राष्ट्रको गति ।

०००
मैतिदेवी, काठमाडौं