मुक्ति पाेखरेलसहारा
मरे तुल्य भै बाँच्नलाई कठोर गडे नेत्र दोटै दबेको छ सोर सुके हातगोडा रह्यो मात्र सास छिनाएर आयु बिते वर्ष मास ।
गयो जिन्दगानी उडेको भुवाझैँ
रह्यो देह बाँकी सुकेको कुवाझैँ
भयो एक लौरो सहारा भनेको
उता कालले बार बेला गनेको ।१।
कहाँ वृद्ध बेला कहाँको जवानी
बुझे जिन्दगी पातको विन्दु पानी
सहारा भनेका थिए बाबुआमा
बिते आज छैनन् दिदी दाजु मामा ।२।
हुँदा बाल्य बेला समाएर हात
डुलाएर हिँड्थे लिई साथ साथ
त्यही देह गल्दै गएको छ साह्रो
यता रोगले जीणर् सर्वाङ्ग पार्यो ।३।
युवा जोसमा होस केही भएन
जसै होस आयो उमेरै रहेन
अनेकौँ जरा रोगले गालिएको
सबैबाट एक्लो भई फालिएको ।४।
थिए बन्धुवर्गादि नाता अनेक
कुनै बाँकी छैनन् रहेँ मात्र एक
छिटै कालले हान्न खोज्दा झटारो
कसैको सहारा विना बाँच्न गाह्रो ।५।
मरे तुल्य भै बाँच्नलाई कठोर
गडे नेत्र दोटै दबेको छ सोर
सुके हातगोडा रह्यो मात्र सास
छिनाएर आयु बिते वर्ष मास ।६।
०००
सुनसरी
