कुप्रदाहर्कको काम, बिस्मातको भान
तिर्सना जनको हर्न कञ्चन जल पोखिंदा, लज्जित छु निर्वस्त्र झै तोकमा म सदासदा । फैलाई पाईप लाइन विस्तार भो शहरमा, नशा नशा रक्तज्वर प्रवाह भो शरीरमा ।
हथौड़ा हान्छ शिलामा नदीको तटमा बसी,
छाम्दछ हात टाउको आफ्नै पो टाउको हो कि ।
गिट्टी बालुवा सिमेन्टले बन्दछ मसला जब,
लाग्दछ मांशपिण्ड नै थुप्रियो मसलासँग ।
सहभागीजन मिली हर्ककै गीत गाउँदा,
उफ्रेझैं लाग्छ छातीमा टुँडिखेल नपाउँदा ।
जल भण्डारण गर्न बृहत् टङ्की बनाउँदा,
भयभीत मन भन्छ खनियो चिहान सदा ।
तिर्सना जनको हर्न कञ्चन जल पोखिंदा,
लज्जित छु निर्वस्त्र झै तोकमा म सदासदा ।
फैलाई पाईप लाइन विस्तार भो शहरमा,
नशा नशा रक्तज्वर प्रवाह भो शरीरमा ।
जलले ढलको मल बगाएर लगेसरि,
ढलभित्र जलसँगै बग्दैछु म घरिघरि ।
दर्शन आदर्श सिद्धान्त माटोमै धुलिसात भो,
कुराले भिजेन चिउरा नीजी बिचार मौलियो ।
गुप्तनगरको, लुप्त गाउँ
