विमल निभारबरको मान्छे
मान्छे रबरको भए
ऊ जताततै
खुम्चिन, थिचिन र किचिन सक्थ्यो
ऊ थिचिन सक्तैन
भन्छ ऐया ! ऐया ! च्यापियो
चिच्याउँछ—
लौन के गरेको ?
तर विवश
सक्दैन ऊ
न चढ्न सक्छ
न छोड्न
फेरि कराउँछ
लौन के गरेको ?
आन्द्रा–भुँडी निस्किसक्यो !
अर्को भन्छ
टाउको भित्र राख
उसको अनुसार बस्नुपर्ने
कस्तो नियम
कस्तो अत्याचार
लौन के भएको होला
यो संसार
चुप लाग्छ– जनता
ऊ त मान्छे नभएर
रबरको जस्तो
कहिले खुम्चन्छ
कहिले फुक्छ
तर ब्रह्माले सृष्टि गर्दा पनि
त्यसै गरी
रबरकै बनाएको भए
ए सृष्टिकर्ता !
यो संसारमा तिम्रो
अझ बढी सम्मान हुन्थ्यो ।
‘रबरको मान्छे’ कविता सङ्ग्रहबाट
