आमाको चिन्ता (२)
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : छोरामा अफसोस आउन पुगे पोलेर हाम्रो मन पार्ला खाक समस्त देह जसरी लाग्दा
पुरा पढ्नुहाेस्
आमाको चिन्ता
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : छोराको दिल बुझ्न मुस्किल भयो गर्दा बिहे हुन्छ कि ? मात्रै बाहिर जान्छ
पुरा पढ्नुहाेस्बुढ्यौली
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : जहाँ टेक्छु खुट्टा त्यहाँ टेकिँदैनन् भएँ वृद्ध आँखा दुवै देखिँदैनन् हुती छैन मेरो
पुरा पढ्नुहाेस्बाबा
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : बाबा क्षेत्रविहीन छन् भुवनमा सम्पूर्णले मान्दछन् । बाबाका अति योग्य कर्म फलदा संसारले
पुरा पढ्नुहाेस्गाम्भीर्यमा वृद्ध छन्
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : जेठाका परिवार छन् सबजना त्यो दक्षिणी कोरिया कान्छाका अझ दूर छन् सकल ती
पुरा पढ्नुहाेस्वृद्ध चिन्ता
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : लेखुन् यी कविले विपत् यदि भए पाका जहाँ छन् अरू । देखुन् वास्तव
पुरा पढ्नुहाेस्आमा
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : आमा हाम्री अमृत फल हुन् जिन्दगी स्वर्णहार पार्छिन् नाना तरहसँगले दीप्त हाम्रो मुहार
पुरा पढ्नुहाेस्बुहारीको सन्देश
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : सासूहरूका पनि छन् नि छोरी त्यस्तै बुहारी किन हुन्न फेरि पारेर हेला म
पुरा पढ्नुहाेस्वृद्ध चिन्तन
वि.सं.२०८२
कविराज घिमिरे : ख्वाउँदा निल्न सक्तैनन् परे कि भ्रममा प्रभु न्वाउँदा आच्छु भन्दैनन् बसे मौन भई
पुरा पढ्नुहाेस्बाबा
वि.सं.२०८१
कविराज घिमिरे : यो सूर्यको ताप भएर डेरो लाग्दै छ कालो दिनझैँ अँधेरो जाँदै छ झन्
पुरा पढ्नुहाेस्
