मरुभूमि नारायणचिन्ता भएन
भोकै लाग्न छोड्यो गासको चिन्तै भएन
नयाँ घरै भत्कियो बासको चिन्तै भएन ।
मन्दिरमा नागा वस्त्र बिहीन सादु बाबा
यस्तो लाग्छ अब कपासको चिन्तै भएन ।
शरण पनि परेकै छ जीउ पनि गरेकै छ
भाग्नै परे आखिर प्रबासको चिन्तै भएन ।
दुईदिन जागीर खाएर पेन्सन आउँछ भने
सन्त कर्मचारीलाई अवकासको चिन्तै भएन ।
किन भौंतारिनु मृग झैं बासनाको खोजीमा
आँगनमै ढल बग्छ सुवासको चिन्तै भएन ।
काम किन चाहियो हजुरलाई नामै काफी छ
यो अँध्यारो देशमा प्रकाशको चिन्तै भएन ।
तनहुँ
