गाेपेन्द्रप्रसाद रिजालशुद्ध नेपाली भाषा
देवघाट, महेश आश्रममा बस्थेँ । एक ताका शुद्ध नेपाली बोल्ने भूत चढ्यो । सोचेँ, आज कुनै पनि आगन्तुक शब्द बोल्दिनँ ।{{read_more}}
कामविशेषले नारायणगढ जानू थियो । रोयल देवघाट चढेँ र पोखरा बसपार्क पुगेँ । रिक्सा चढ्ने सोच बनाएँ ।
विनम्र भएर रिक्सावालासँग शुद्ध नेपालीमा सोधेँ–
त्रिचक्रचालक महोदय ! नारायणगढ नगरको परिभ्रमण गर्दा कति द्रव्यहरू व्यय हुनेछन् ?
रिक्सावालाले भन्यो– नेपाली बोल मुला !!
मैले भनेँ– अवश्य श्रीमान् ! नेपालीमा नै वार्तालाप गर्दैछु ।
रिक्सावाला– पागल बनाएरै छोड्ने भो यसले, सिटमा बस भाइ ! कहाँ जाने हो ?
मैले भनेँ– परिसदन जानू छ । भाद्र र आश्विन महिनाको विद्युतशुल्क प्रदान गर्नु छ ।
रिक्सावालाले सोध्यो– यो परिसदन के हो फेरि ?
छेउमा उभिएका एकजना सज्जनले भनिदिए– बिजुली अफिस जाने रे यो भाइ, लगिदेऊ ।
रिक्सावालाले टाउको कन्याउँदै भन्यो– बस्नुहोस् प्रभु !
बाटोमा मैले रिक्सावालालाई सोधेँ– यो नगरीमा कति संख्यामा छविगृह छन् ?
रिक्सावाला– छविगृह मतलब ?
मैले भने– चलचित्र मन्दिर !
उसले भन्यो– यो ठाउँमा धेरै मन्दिर छन् भाइ !
गणेश मन्दिर,
शिव मन्दिर,
लक्ष्मीनारायण मन्दिर,
दुर्गा मन्दिर
अनि ऊ त्यो पछाडिको डाँडामा मौलाकाली मन्दिर छ ।
मैले भनेँ– महोदय ! मैले त चलचित्र मन्दिरको विषयमा प्रश्न गर्दै छु, जहाँ नायक नायिका प्रेमालाप गर्छन् ।
रिक्सावालाले टाउको कन्यायो– यो चलचित्र मन्दिर भनेको के हो ?
ऊ सोच्दै थियो, यत्तिकैमा उसको रिक्सा अगाडिको गाडीमा गएर ठोकियो ।
रिक्साको अगाडिको पाङ्ग्र्रो टेढो भएछ, र हावा खुस्केछ ।
मैले भनेँ– त्रिचक्रचालक ! तिम्रो त्रिचक्रको अग्र चक्र त वक्र भएछ ।
उसले नराम्ररी हप्काउँदै भन्यो– छिटो झर भाइ, ग्यारेज नजिकै छ, हावा हाल्नपरो ।
नजिकैको पन्चर टाल्ने ठाउँमा पुगेर मिस्त्रीलाई मैले भनेँ–
त्रिचक्रवाहिनी सुधारक महोदय ! कृपया, तपाईंको वायुनिवेशक यन्त्रद्वारा म आरोहण गरेको यो त्रिचक्रको अग्र चक्रमा वायुभरण गरिदनुहोस्, धन्यवाद !!
मिस्त्रीले भन्यो– तेरीमा साले ! बिहानैदेखि एक पैसा बोहनी भएको छैन, तँ आउन नपाउँदै श्लोक सुनाउँछस् ?
