लिलाराज कार्कीयी मान्छेहरू
जसै तसै बाँचिरहेका
आसै आसमा अल्झिएका
नामका मात्र मानिस
जस्तो अर्थ लगाए पनि लाग्ने
एउटा कलाकारले रंग पोतेका
अमुर्त चित्र जस्तै यी मानिसहरू
अगाडि अँध्यारो
पछाडि पनि अँध्यारो
दायाँ बायाँ सबै अँध्यारो
उज्यालोको कुनै संकेत नै नभएका
अन्धकारमा पूर्ण लपेटिएका
यी विभत्स जीवनहरू
ठुलो घरको सेपमा परेका
थोत्रा पाताका यी छानाहरू
ढुंगासरि मिल्काइएका
समाजमै बाँचेर पनि
समाजको कुनै अर्थ नभएका
यी अर्थ बिहिन मान्छेहरू
आफ्नै शरीरका अंग धरी
आफ्ना नभएका
भोको पेट भर्न साहुको बन्धक बनेका
स्वतन्त्र भएर पनि फुक्का नभएका
सभ्य मानिसका उपहास बनेका
यी कैदी जस्ता जीवनहरू
सन्तानको पढ्ने रहरलाई
माटो भित्रै पुरेर बाँचेका
तुसारोले खाएका हातहरू
छिया छिया नाङ्गा पैतालाहरू
दुखको पहाड बोकेर
आँसुको सागरमा डुबेका
यी बेसहरा मान्छेहरू
सँगै बाँच्ने अनि संगै मर्ने
जीवनको शुन्दर सपनालाई
केवल सपनै मात्र बनाएर
मुंगलान तिर भासिएका
देशलाई नै जिस्काई रहेका
कसैले बुझ्न नसकेका
सहि अर्थका यी देशहरू
आज देशको अर्थ सोधिरहेछन्
देशलाई आज खोजिरहेछन् ।
हाल : जर्मन
