मणि भट्टराईकेही हाइकु ठोकान
देश
मेरो दराज
छिमेकीको चाबीले
बानी परेछ !
रुप
कस्तो बलेकी !
जलेर खाग हौली
आफ्नै रापले ।
यौवन
तिम्रो यौवन
बैंसालु मधुमास
चाँदनी रात !
आहृवान
उठ न उठ
सुतेका बस्तीहरू
ब्युँझेर उठ !
चोट
तिम्रो यादमा
खपिनसक्नु दुख्छ
प्रवासी मुटु ।
