वासुदेव पाण्डेयधोई गधा कहाँ पो बन्थ्यो…
झन् शत्रुतर्फ ढल्क्यौ छाडेर दाजुभाइ
धोई गधा कहाँ पो बन्थ्यो पवित्र गाई ।
यो विश्वबाट हिंसा गर्दै छु अन्त भन्ने
गर्वानुभूति गर्छन् प्राणी सयौँ ढलाई ।
के खान्छ खै धनीले ऐश्वर्य, रत्न, पैसा ?
खाँदै छ ऊ मजस्तै खानाहरू पकाई ।
अल्छीहरू सराप्छन् निर्दोष भाग्यलाई
तिर्खा बुझेन भन्छौ धारा, कुवा नधाई
के दम्भ गर्दछस् ए मान्छे ! अजम्बरी झैं
पुर्खा सबै मरे झैं मर्छस् नि काल आई ।
