बाबुआमा (काव्यांश- ३५)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : खोजूँ भाका कलाका युगलय पथका सार उम्दा समाती। आभा खुल्छन् सुनौला मनुज डगरका
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- ३४)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : मान्छे हो पाउ पर्ने मनमल नहुने उड्छ आकाश माथि । मान्छे हो माथ
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश-३३)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : बोलीमा दिव्यता होस् जति परजनले सुन्दछन् कान थापून् । मीठो बोल्ने सुमान्छे सब
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- ३२)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : उम्दा छन् वृद्धवृद्धासित कृत युगका सोध उत्कृष्ट छान । मर्नेछन् योग्य मानी सरल
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- ३१)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : चल्नेछन् छालजस्तै मनमगजभरी भावका खातखात । छान्नेछन् योग्य जोजो खुद सफल बनी उठ्दछन्
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- २९)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पाेखरेल : शोभा नौलो उदाओस् यस अवनिविषे वृद्ध हाँसेर बाँचून्। हाम्रा सद्भाव हेरी मनुज कृत
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- २८)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : खोला बाटो बनाई अविरल गतिमा डुल्छ संसार हेर । प्रात: पूर्वी दिशामा रविकिरण
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- २७)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पाेखरेल : नौलो भो देश बस्ती कृत पथ थलिँदा कष्ट बढ्छन् सिकाए । सङ्लो बाटो
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- २५)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पाेखरेल जो बारी खेत जोडे पशुधन बटुले पूर्ण सुम्पे मलाई । मोती माणिक्य साँचे गृहपरिजनको
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश – २४)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : गर्दामा अंशबण्डा सम पथ नहिँडे लोक मान्दैन योग्य। बाँड्दा हुन् भाग उत्रै अनि
पुरा पढ्नुहाेस्
