
आमा
एक गाँस माम अलिअलि तिनै जनाको मुखमा हालिदिनुहुन्छ । फेरि पनि उस्तै गाँस आनन्दको माहौल ।

रोशन पराजुली :
“ए बाबू, ए बाबू” आमाको उहीँ परिचित बोली सुन्छु ।
पछाडि फर्केर हेर्छु मात्र शून्यपन ।
“आ.. म्मा, चिच्याउँछु, अनि थचक्क भुईंमा बस्छु ।
हातमा सानो थाल लिएर हाम्रा सामू आमा उभिएको अनुभूति गर्छु र वरिपरि कान्छी दिदी, भाइ अनि मैले आमालाई घेर्छौँ ।
देवीप्रसाद बाजेका घरको तगारोभित्र हामी आफूलाई लुकाउँछौ आमाको मजेत्रोमा ।
“आओ सबैजना, आँ गर माम खानु पर्छ ।” आग्रह आमाको ।
एक गाँस माम अलिअलि तिनै जनाको मुखमा हालिदिनुहुन्छ ।
फेरि पनि उस्तै गाँस आनन्दको माहौल ।
“ल जाओ खेल्न अब तिमीहरू… !”
“बाबा” म छोरीको आवाजले झसङ्ग हुन्छु ।
अनि फेरि म यताउति आमालाई खोज्छु
तर कतै पाउँदिनँ । मेरा आँखाबाट आँसु अनायसै बहिरहन्छ अनवरत, अनवरत ।
०००
धरान
Subscribe
Login
0 Comments
Oldest