नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

डा. विदुर चालिसे :

-“हैरानीकाे पराकाष्ठा !”
गुप्तबहादुर सरासर ट्राफिक प्रमुखकाे काेठामा पुग्याे । उसले हात हल्लाउँदै भन्याे ।

-“सर, आज चार दिन भयाे । कार्यालयमा धाएकाे कहिले सिष्टम छैन भन्छन्, कहिले सिष्टमले देखाएन भन्छन्, कहिले एकछिन भन्छन्, खास गर्न खाेजकाे के हाे ?”

गुप्तबहादुरकाे कुरा सुनेकाे नसुन्यै गरेर प्रमुखले आङ तन्काए । एकछिनपछि पुलुक्क गुप्तबहादुरकाे अनुहारतिर हेरेर भने ।
-“तपाईं पल्लाे काेठामा गएर भन्नुस् ।”
-“हैन सर ! म पल्लाे काेठाबाट नै यता आएकाे ।”

प्रमुख घाेसे मुण्टाे लगाएर माेवाइलमा निकै झुण्डिरहे । उनकाे रवाफी स्वर थियाे । कुरा बुझिदैंन थियाे । पाल्सी कुरा नि गर्थे । गुप्तबहादुरलाई निकै झाेक चल्याे । मुर्मुरिंदै उनले फेरि भने ।
-“सर ! म लाइसेन्स लिन आएकाे चार दिन भयाे । के नमिलेर लाइसेन्स नदिएकाे हाे, मेराे ?”

प्रमुखकाे कार्यकक्षमा भीड लाग्दै थियाे । मुखैभरि जवाफ दिंदै प्रमुख उफ्रिए ।
-“ट्राफिक नियम मिच्नजस्ताे सजिलाे हुँदैन नि यहाँ !”

गुप्तबहादुर राताे पिराे भयाे । गलत कार्यकाे सजाय लाइसेन्स समातेर मात्रै भएन । ट्रयाफिक नियमकाे भित्तामा लेखिएकाे एक एक अक्षर घाेक्न थाले । गुप्तबहादुरलाई हतार र हैरानीले चिटचिट पसिना आयाे । तालुदेखि पैतालासम्म पसिनाले लफ्रक्क भए । मनमा तनाव र टेन्सनकाे मानस उतारचढावले खुट्टा लुगलुग काम्न थाल्याे । यत्तिकैमा पल्लाे काेठाबाट कन्स्टेवल चिच्याउँदै आए ।

-“सर विजुली आयाे !”
प्रमुखले भीडकाे हल्ला खल्लाकाे बीच आफ्नाे पकेटबाट एक कागजकाे चिर्कटाे दिएर भने ।
-“याे हिजाे रातीकाे विजुलीकाे बिल !”

कन्स्टेवल लाइसेन्स डेक्समा सरासर गएर रातकाे बिजुलीकाे बिल पल्टाएर लाइसेन्समा स्टिकर टाँस्दै भन्याे ।
-“बिजुली त आँखै तिरिमिरी हुनेरैछ ।”

गुप्तबहादुर मनमनै गनगनाउन थाल्याे ।
-“यहाँ पनि नियम नै छैन र छ !”

०००
काठमाडाैं