नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

रुद्र ज्ञवाली :

अमूक पार्टीले पहिलोपटक प्रचण्ड बहुमत पायो र उहाँले सरकार बनाउनु भयो ।
तर अचम्म, सत्तारोहण गरेको केही दिनमै विरोधका स्वरहरू चर्किन थाले ।
आत्तिएका उहाँले पुरानो सत्ताका सल्लाहकारलाई निवासमा बोलाउनु भयो र समस्या राख्नु भयो ।

“राजनीति गर्नेले एउटै रङको चस्मा लगाएर हुँदैन । आत्तिनु पर्दैन, यसको समाधान छ । के तपाईं केही समय निकाल्न सक्नुहुन्छ ?” उसले सोध्यो ।
“अवश्य ।” उहाँले भन्नुभयो ।

“त्यसो भए भोलि बिहान पाँचबजे पल्लो चोकमा भेटौँ ।” यति भनेर जवाफको प्रतीक्षा नगरी ऊ हिँड्यो ।
तोकिएको समयमै उहाँ तोकिएको स्थान पुग्नुभयो ।

“ल आउनुस् ।” यतिभन्दै ऊ सुनसान गल्लीतिर छिर्‍यो । उहाँ पछि पछि लाग्नु भयो । अलिभित्र छिर्नासाथ चारपाँच कुकुरले उहाँहरूलाई घेरा हाले । उहाँको सातोपुत्लो उड्यो र अत्तालिँदै फर्किनु भयो ।

“यसरी आत्तिएर पनि सत्ता चल्छ ? ल भोलि पनि यसै समयमा यहीँ आउनु ।” उसले आदेश दियो ।
अर्को दिन पनि झिस्मिसेमै उहाँ त्यहाँ पुग्नु भयो ।
केही अगाडि बढेपछि हिजोजस्तै कुकुरहरूले भुक्दै घेरा हाले । उसले झोलाबाट हड्डी निकाल्दै कुकुर भएतिर फ्याँक्न थाल्यो । कुकुरहरू भुक्न छोडेर हड्डी लुछाचुँडीमा व्यस्त भए ।

तेस्र दिन पनि यो क्रम चल्यो । त्यो दिन उहाँ आफैले मासुका टुक्रा फ्याँक्नु भयो ।
त्यो क्रम दोहोरिँदै गयो । कुकुरहरू त भुक्न बिर्सेर पुच्छर हल्लाउँदै उहाँका अगाडि पछाडि हिँड्न थाले ।

“अब मेरो काम सकियो नि ?” एकदिन उसले उहाँसँग जिज्ञासा राख्यो ।
उहाँले सकिएको अर्थमा टाउको हल्लाउनुभयो ।

०००
भैरहवा