श्याम पाण्डेछोरा मान्छेले रुनु हुँदैन ?
मन ढुङ्गा बनेर हुर्किन्छ कोमल रहँदैन मन भाँचिदैन र मनबाट त्यो धमिलो रेत बगेर नयनको डिलमा आइ टिल्पिलाउँदैन र त लोग्ने मान्छेहरू कहिल्यै रुँदैनन् ।
आमाले सधै भन्नुभयो
छोरा मान्छेले रुनु हुँदैन
तर कहिले भन्नु भएन
किन छोरा मान्छे ले रुनु हुँदैन ?
सानो छँदा
यो वाक्यांशले भ्रमको बिउ रोप्यो
लागिरह्यो, हुर्केर छोरा मान्छेहरू
अविछिन्न विजयी रहन्छन्
कहिल्यै हार्दैनन् ।
मन ढुङ्गा बनेर हुर्किन्छ
कोमल रहँदैन
मन भाँचिदैन
र मनबाट त्यो धमिलो रेत बगेर
नयनको डिलमा आइ टिल्पिलाउँदैन
र त लोग्ने मान्छेहरू कहिल्यै रुँदैनन् ।
यो प्रश्न म सँगसँगै हुर्कियो
मैले हरेक ऋतुहरूलाई सोधें
प्रत्येक उकाली ओरालीहरूलाई सोधें
उत्तर कसैले भनेन,
बरु उल्टै खिसिट्युरी गरे
प्रश्न गम्भीर बन्दै गयो
र म उत्तर खोजिरहें
किन, लोग्ने मान्छेहरू रुनुहुँदैन ?
आमा,
बर्तमानले मसँग उत्तर खोज्छ
र दोहोर्याइ तेहर्याइ प्रश्न सोध्छ
रोएर कमजोर हुने भए
ती अटल र अविचलित आमा पलपल किन रुन्छिन्
त्यो विशाल गगन किन बर्सिन्छिन्
र गगन बर्सिएपछि
धर्ती शितल किन हुन्छिन् ?
०००
अस्ट्रेलिया
