अशोककुमार शिवाखटियाको गुनासो
हिटरले कोठाको अक्सिजन खाएर स्वाहा पारेछ, आधारातमा नाखमुख सुकेर हैरान । उठेर झ्याल ढोकाको खापा उदाङ्गै पारेर सुतेको हिटरको हिट कता फिट भयो थाहा भएन चिसोले मित लगाउन थालिगो । केही गर्दा पनि सुख भएन ।
अशोककुमार शिवा :
यो जाडोभरि मैले नपाउनुको दुःख खाएर बिताए भन्दा फरक नपर्ला । मंसिरको पहिलोसाताबाटै उर्लेको जाडो बाबा कुरा नगरौँ कसरी फागुनको पहिलो साता आइपुगियो सपना जस्तै भा छ । के कुरा गर्नु कुरा गरिसाध्य भए पो गर्नु । फेरी नगर्दा पनि यो मोरा घाटी खसखसाएर हैरान पार्छ । घाटी खसखसाइरहनु भन्दा त बरू कुरा गर्नु नै वेश ।
मध्य जाडोको एकरात असाध्यै चिसो भयो र पल्लो कोठाबाट अर्को सिरक ल्याएर खप्ट्याएर ओडेर सुतेको, सुतेको एकछिन भा छैन कोठामा करकर कराएको आवाज आउँन थाल्यो रातको समय घरमा एक्लै डर डर पनि लाग्यो । आ के नै होला र के नै पो गर्ला ? भनेर मन बलियो पारेर जुरुक्क उठेर यसो सुनेको त खटियाको करकर पो रहेछ । अईया र आत्थोको गनगन् ए बा म त तीन छक्क परेँ ।
आज किन खटिया गन्गनायो भनेर सोधेको त मेरीबास्सै लाउनसम्मको आरोप ममाथि लगायो । पहिला भन्यो “बत्ती बाल्” ल त भनेर बालेँ । फेरी भन्छ “सिरक उठाउ” ल त भनेन खप्ट्याएको सिरक उठाएर अर्कोतिर राखेँ । खटिया त अझै चुप लाग्ने नामै लिँदैन त भन्छ “अर्को सिरक पनि पल्टाउ” । ए बा यो कठ्याङ्ग्रिँदो जाडोमा मलाई किन सास्ति दिँदैछ यो खटिया ? रिसले आँखा देखिनँ । पारो चढेर नब्बेको आँकडा कटिसक्यो ।
खटियाले अति गर्यो यस्ताको कुरा सुनेर के जाडोमा कक्रिनु भनेर सिरक ओडेर सुत्न लागेको फेरी कराउन थाल्यो । “म पहिलाको जस्तो दह्रो खह्रो छु र भन्या के को भारी बोकाएको मलाई ? कि के हो तौल त शङ्कालाग्दो थियो त” पो भन्न थाल्यो । मलाई हाँसो उठ्यो हाँसौँ कि जस्तो त लाग्या थियो फेरी मध्यरातमा एक्लै हाँस्दा छिमेकीले समेत अर्कै लख काट्लान भन्ने डर भएकोले ठूलो स्वरले हासिनँ मिसमिस मुस्काएँ ।
म मुसुमुसु मुस्काई रहँदा खटिया धमाधम कुरा खुस्काई रहेको थियो । “उमेरमा मैले के के व्यहोरे के के कहिल्यै गुनासो गरिनँ । अहिले जिउज्यान सबै मक्किएको धुलिया लागेको बेला भारी किन बोकाउनु पर्यो” पो भन्छ । मैले यसो विचार गरे हुन त हो विचरो आजको भएपो, मक्काएर भाँचिन लागेको करङ जस्ता बाङ्गिसकेका सरी छन् । धमिराले खाएर धुलै पारिसकेको छ के थामोस् । यो त खटियाको दयाको कुरा भयो । अनि यो जाडोमा आफ्नो दया चाहिँ कस्ले गर्ने नि ? गुनासो गर्ने गर्दै गर्छ सुत चुप लागेर भनेर सुतेँ ।
सुत्नु त सुतियो मर्दा निन्द्रा लाग्न द्या हैन । करकर करकर न ऊ चुप लाग्यो न म निदाएँ । सिरक खप्ट्याएकोले तातो चाहिँ त भयो तर निन्द्रा सबै काँचै बस्यो । भोलिपल्ट बेलुका फेरी त सुत्नुपर्यो हिजो त्यतिका रामायण कथा सुनेको अब के गर्ने होला त भनेर सोचेँ । एउटा जुक्ति आयो रातभरि हिटर बाल्ने । त्यस दिन हिटर बालेर एउटा सिरक फालेर सुते । हिटरले कोठाको अक्सिजन खाएर स्वाहा पारेछ, आधारातमा नाखमुख सुकेर हैरान । उठेर झ्याल ढोकाको खापा उदाङ्गै पारेर सुतेको हिटरको हिट कता फिट भयो थाहा भएन चिसोले मित लगाउन थालिगो । केही गर्दा पनि सुख भएन ।
पछि एउटा उक्ति सम्झिएर जुक्ति लगाए । खटियालाई घटिया सोच विचार छोडेर सही कुरोको अनेक चुरो कसेपछि बल्ल सहमतिमा ल्याएर खटियाको करङमा काम्रो बाँधेर बलियो पारिदिने वाचा गरेर जाडो कटाउने निधो गरियो र पो अहिलेसम्म तगडै रहियो नत्र त रामनाम सत्य नै हुन्थ्यो कि के थाहा ???
जय होस् बुढो खटियाको ।
०००
गल्कोपाखा, काटमाडौं
