नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

तिम्रो देश यहाँ रूँदै छ अहिले काढी पसिना भल
सिङ्गै देश अहो रूखो भईसक्यो को गर्छ खोई मल्जल
तिम्रो बुद्धि थियो तिमी अघि गयौ मेरो रह्यो तिर्सना
हे ! नेपालि कवी म यो हृदयले सक्तिन है बिर्सन ।

मेरो भेट भयो तिमीसित उता काशी बनारस् तिर
भोकै बस्तु पर्‍यो कठै तिमी बस्यौ घोप्टो नपारी शिर
धेरै गर्नु थियो बरा ! गईगयौ आलै छ है तिर्सना
हे ! नेपालि कवि सधैं भरि म त सक्तिन हैं बिर्सन ।

तिम्रो हाड ठुलो तिमि पनि ठुला मोटा थिए पाखुरा
मानौ, हौ कि तिम्रो त विश्वभरका साना-ठुला टाकुरा
धोको आज पुगेन ए गरूँ कसो लौ हेर यो तिर्सना
ए ! पाहाडी़ पुकारको तिमि बुवा सक्तिन है बिर्सन ।

सम्झन्छु तिमीलाई रात दिन नै आँसु छचल्किन्छ नि
क्यै एता पनि हेरिद्यौ त नि कवी बस्छु म छाँया मनि
बाँचेकै छु म ता अझै पनि त क्यै गर्नेछु हैं तिर्सना
हौ साहित्यिक फाँटका तिमि गुरु सक्तिन है बिर्सन ।

ठूलो छट्पटमा परेर अहिले नेपाल चियाउँछ
शंका लाग्छ मलाइ कुन्नि कसले यो देश घिस्याउँछ
मिल्ने छैन कुरो सुनिन्छ झगडा दुर्भाग्यको तिर्सना
ए ! नेपालि सुयोग्य कर्मठ कवी सक्तिन है बिर्सन ।

तिम्रा पुस्तकका ति ठेलि कति छन् गन्नै म ता सक्तिन
तिम्रा दुःख र दर्दका सब कथा भन्नै पनी सक्तिन
आजै औंशी परेछ रात भरिनै तिम्रै गरेँ चिन्तन
तिम्रै लागि भनेर अक्षरहरू जोडी गरेँ मन्थन ।

आधा बींडि टिपेर त्यो सडकमा स्वास्र्वाती नै तान्दथ्यौ
ख्यालै ख्याल महाँ फिजारी लपटा मैलाई पो हान्दथ्यौ
के संयोग परेछ हामी दुईको उस्तै थियौं निर्धन
हे ! शाकुन्तल काव्यका तिमी छवी सक्तिन है बिर्सन

बाजाबाज थिएन त्यो समयमा एउटै थियो चिन्तन
गर्थ्याैं  हामि कुरा नयाँ लहरका हाँसेर नै गन्थन
तिम्रो सामु म ता थिएँ नि लुखुरो के जान्नु के सुन्नु र ?
अन्धा मानिसले बसेर छिँडिमा कुन् फूल के उन्नु र ?

तिम्रो के छ ख़बर पठाउन चिठी के दुःख उस्तै छ कि ?
यस्तो झै-झगडा सुनेर अलि क्यै कञ्चट दुखेको छ कि
हात् बाँधेर बस्याै कि केहि कविता गर्छौ कि क्यै सिर्जना
हे ! नेपालि शिरोमणी धरहरा सक्तिन हैं बिर्सन ।

हाम्रो त्यो सहबास सुन्दर अहो ! भागीरथीको तिर
त्यै वाराणसीमा न हो म र तिमी पिएर बस्थ्यौंं पिर
हिंड्दै छू नि म ता लिरिङ् बिरिङले गर्दैछु क्यै सिर्जना
हे ! साहित्य महारथी घरि-घरि सक्तिन है बिर्सन ।

बिल्लीबाठ छ है गरीबहरूको को बोल्छ को सुन्छ र ?
यस्तो ङार्र र ङुर्रले पनि कतै शत्रु पछारिन्छ र ?
यस्तै छट्पटिका गरेँ यति कुरा यस्तै दुःखेसो छ है,
यौटा फूल म दिन्छु लाऊ कविजी श्रद्धा तिमीमा छ है ।

मेरो देश छ सानु फूट छ ठुलो क्वै शत्रुले तान्छ कि
शत्रु शक्ति र मित्रु शक्ति दुइको होड्बाजीले खान्छ कि
यस्तै तर्क वितर्कको भुमरीमा पौडी बसेको छु है
यौटा फूल म दिन्छु लाउ कवि जी श्रद्धा तिमीमा छ है ।

त्यो बेला तिमिमा खुब कति थियो बिर्सी सकें जान्दिन
बाख्रा-बाघ मिलाउने छलि कुरा ठ्याम्मै म ता मान्दिन
मै हूँ जान्ने र सुन्ने को छ र अरू मै राष्ट्रको सेवक
मेरा सामु सबै यी हुन् नी भुसुना मै हुँ कवि लेखक ।

यस्तै घातक रोगको जहरले देशै गनायो ल है
यौटा फूल म दिन्छु लाउ कविजी अर्थोक क्यै छैन है !

०००
‘गर्जन बर्ष ६, अङ्क ३२ (२०४५)