अशोककुमार शिवाहाँसो कसरी उठ्छ ?
हा हा हा हा क्या हाँस उठ्यो । हा हा हा हा मरें म हाँसेर । हा हा हा हा हु हु हु हु … पेटको लाम्टै दुखिसक्यो हाँस उठेर हा हा हा । दङ्ग पर्छु म हाँसो कसरी उठ्छ ? अनि यो उठ्नु अगाडि कहाँ सुत्या हुन्छ ? कि कतै खेल्दै हुन्छ कि ? बसेर र एक्कासी जुरुक्क उठ्छ कि । मैले आजसम्म उठेको हाँसो देख्या छैन । बरु सेतै दाँत देखिने गरी हाब्रो च्यातिएको चाहिँ देख्या छु । त्यस अर्थमा मरे म हाब्रो च्यातिएर पो भन्नु पर्ने बरु खैके खैके मैले त ठम्याउनै पो सकिनँ, तनावै तनाव छ खल्तिमा दुई सुको छैन । ए हो ठिकै छ नि त भन्दा हुन् अरुलाई सुनायो भने हजुर वरिष्ठ– हस् त नमस्ते भनिदिए भने आफूले नि हस् त नमस्ते भन्न परिगो ।
तरुनीहरू कुखुराको सुली देख्दा होस् वा कुकुरको पुच्छर देख्दा होस् खितितिति हाँस्छन् भन्थे हजुरबाले नभन्दै हो रहेछ । मेरो छिमेकको घरको मतिरको एउटा कोठामा तिन चारवटी मस्तका तरुनी कोही भर्खर एसएलसी सकेका त कोही बेचुलर गर्दै गरेका बस्दा रहेछन् । जतिखेर पनि खितितितितिती खितितितिती खुत खुत खुत खुत गर्या गर्यै गर्छन् । किन हाँस्छन भनेर यसो बिचार गर्यो कारण थाहा लाग्दैन । यसो बिचार गर्दा तिनीहरू त पर्दा हल्लिए पनि हाँस्दारहेछन् । जो मैले भर्खरै पत्ता लगाएँ । तिनीहरूको सानो एउटा भदो रहेछ त्यसलाई शिरदेखि पाउसम्म हेर्दै हाँस्दै गर्दारहेछन । अनि मलाई लाग्यो बुढापाकाको उखान सही रहेछ । धारामा जान्छन् त्यतै हाँस्छन् । कौसीमा बसेर पनि हाँसेकै हुन्छन् । छतमा गएर पनि हाँसेकै सुनिन्छ । यो हाँसो उठ्छ चाहिँ कसरी ? हाँस्नु स्वास्थ्यको लागि लाभदायक छ भन्छन् सबै तर हाँसोको स्तर अनि प्रकारको बारेमा कतै उल्लेख छैन ।
मेरी एकजना दिदीलाई टाडैबाट कुत्कुत्याउने तरिकाले हातले हाउभाउ गर्नुपर्छ बटारिँदै हाँस्छिन् । रिसले चुर भा बेलामा पनि कुत्कुत्याउने तरिकाले हाउभाउ परिदिनासाथ ह्वार्रै हाँसिहाल्छिन् । सबैलाई यसरी नै हाँसो उठ्दो हो त लाटोकोसेरोले उजुरी हाल्थ्यो होला । कुरो दुई वर्ष अगाडिको हो– मेरो देब्रे तिघ्रोका अलि अप्ठ्यारो ठाउँमा पिलो आएको थियो । घरमा सामान्य औषधीले निचोर्न नसकिएपछि वीर अस्पताल गएर देखाएँ । डाक्टर साहेबले चिर्नुपर्छ भोलि यसै समयमा ईमर्जेन्सी पछाडिको माईनर अप्रेसन रुममा आउनु भन्नु भयो । मैले त्यसै गरेँ । मलाई अप्रेसनको टेबुलमा सुताइयो र एनेस्थेसिया दिइयो म चट् । त्यसपछि के गरे कसो गरे मलाई केही थाहा भएन हुने कुरो पनि हैन । अप्रेसन सकिएछ मलाई वार्डमा ल्याईएछ । म सपना देख्दै थिएँ । मलाई स्ट्रेचरमा राखेर दुईपटि दुई दुई जना अप्सराहरूले जिस्काउँदै स्ट्रेचर गुडाउँदै गर्दारहेछन् । ठाउँ पनि बडो रमाइलो थियो । फूलै फूल थरिथरिका खिलेको बगैंचा रहेछ । म उनीहरूले जिस्काउँदा मरिमरी हाँस्दो रहेछु । मलाई तिनीहरूले वार्डमा ल्याएर बेडमा राखेर गएछन् । मलाई कुरेर छोरो सोहील र मेरी दिदी बस्नु भएको रहेछ । दिदी र छोरो लगायत वरपरका छिमेकी विरामीहरू अचम्म मानिरहेका रहेछन् । अरु अप्रेसन सकेर ल्याउँदा भरेसम्म अईया … अईया … गर्छन् यो किन हाँसिरहेछ भन्दा रहेछन् । म चाहिँ एकहोरो खुतुतु खुतुतु गर्दो रहेछु । छोरा बाउ हाँसेको देखेर मख्ख परिरहेको रहेछ ।
करिव ४५ मिनेट पछि मेरो पूरै चेतना खुल्यो । त्यो बेला पनि मलाई हाँसो लागिरहेको थियो । केही क्षणमा डाक्टर आएर हेरे, अनि तपाई त हाँसी रहनु भाछ त भनेर मलाई भने । मलाई अझै हाँसो लागिरहेको थियो । पछि डाक्टर साहबहरूले थाहा दिएछन् मलाई त हाँसो लाग्ने औषधी पो दिएका रहेछन् । भनेपछि हाँस्न सजिलो त पक्कै रहेनछ नि त हैन ? फेरि पनि भन्छु हैन यो हाँसो चाहिं कसरी उठ्छ ? जय हाँसो ।
काठमाडौं
