लक्ष्मण गाम्नागेशीतल निवासमा गरम भोजन
(गाइर्जात्रा २०७२)
शीतल निवास निवासी शीतल स्वभावका महामहिम राष्ट्रपतिले श्री ५ हरिबहादुरहरूलाई शीतल निवासमा बोलाएर नरम नरम सोफामा बसाएर गरम गरम भोजन गराएछन् । खाना त बहाना मात्रै थियो । खास कुरा महामहिमले हरिहरूलाई सम्झाइबुझाइ गर्नु थियो । उनले सीमांकनका विवाद टुंग्याउनूस् भनेछन् । मस्यौदामा राष्ट्रपतिसम्बन्धी व्यवस्था ठीक भएन भनेर सुझाएछन् । सबैका कुरा सुनेर सबैलाई मान्य हुने राम्रो संविधान बनाउनूस् पनि भनेछन् ।
तीन घन्टा लामो भोजन समारोहमा अरू पनि धेरै भित्री कुरा पक्कै भए होलान्, जुन बाहिर आएनन् । जनताले दिएका त्यति राम्रा राम्रा सुझावलाई रद्दीका टोकरीमा हाल्दा तपाईंहरूलाई अलिकति पनि लाज लागेन भनेर हरिहरूलाई सोधे होलान् । मधेसलाई कंगाल प्रदेश बनाउन खोजेको भनेर कडा आक्रोश पोखे होलान् । चुरे जोगाउन मैले त्यस्तो मरिहत्ते गरेँ । अहिले आएर चुरेलाई तराईबाटै अलग गर्ने ? मेरो मुटुमै प्रहार गर्ने ? मलाई सोझो भनेर हेपेको ? भनेर राष्ट्रपतिले भावुक मुद्रामा प्रश्न गर्दा कोमल मन भएका कमरेड प्रचण्डले आँसु नै पो खसाले कि !
उनले हरिहरूलाई सल्लाह दिँदै भने होलान्, हतार नगर्नूस्, तुरुप फाल्दै पर्खिंदै गर्नूस्, आगो बल्छ कि धूवाँ आउँछ हेर्नूस् । धूवाँ मात्र आयो भने छाड्नूस् । आगो बल्यो भने अर्को तुरूप फाल्नूस् । श्री ५ को बैठक बस्नूस्, तराईलाई उदयपुर दिनूस् र प्रतिक्रिया हेर्नूस् । फेरि बैठक बस्नूस्, सप्तरी फिर्ता लिनूस् अनि के हुुन्छ हेर्नूस् । सुर्खेतलाई राजधानी दिएर हेर्नूस्, फेरि फिर्ता लिएर हेर्नूस् ।
जसले जे माग्छ दिनूस् न ! तपाईंका पिताजीले दिएको अंश दिनु पर्ने होइन क्यारे ! म पहिला त्यसै गर्थें, बिरामीलाई एउटा औषधी दिन्थे र हेर्थें । ठीक भयो भने भैगो, भएन भने फेरि अर्को औषधी लेखिदिन्थेँ अनि हेर्थें । भएन भने फेरि अर्को । तपाईंहरू त्यसै गर्नूस् । त्यसो गर्दा डाक्टरलाई केही हुँदैन, मरे बिरामी मर्ने हो ।
केही समय धैर्य गर्नूस्, उपेन्द्रजीहरूले पनि चीनसँग सिमाना जोडिनुपर्यो भन्न लाग्दै छन् । बिस्तारै सबैलाई पुरानै पाँच विकास क्षेत्र मन पर्न थाल्छ । त्यसैलाई प्रदेश बनाइदिनूस् र ‘अखण्ड संघीय गणतन्त्र नेपाल’ घोषणा गर्नूस् ।
राष्ट्रपतिको कुरा सुनेर सुशीलजीको अनुहार उज्यालो भयो होला ।
अन्तिममा महामहिमले भने होलान्, मेरा बारेमा चिन्ता नगर्नूस् । अप्ठ्यारै परे पनि म सहेरै बसेको छु । देशका लागि हामीले त्याग पनि गर्नैपर्छ । शीतल निवासमा अरू एक/दुई वर्ष बस्नैपर्ने बाध्यता पर्यो भने पनि म बसिदिउँला । संविधानसभाको म्याद अझै दुई वर्ष बाँकी छ होइन केपीजी ?
राष्ट्रपतिले केपीतिर हेरेर भने होलान्, सबै जना हाँसीखुसी देखिनुभयो, ओलीजीले किन अनुहार बिगार्नुभएको ? सन्चो भएन कि ? यस्तो कमजोर स्वास्थ्य भएको मान्छे बेलाबेला सगरमाथै चढौँला झैँ गर्नुहुन्छ । धेरै धपेडी नगर्नूस् । थला परिएला । पहिला आफ्नो स्वास्थ्यको चिन्ता गर्नूस्, त्यसपछि प्रधानमन्त्रीका बारेमा सोच्नुहोला । बरू युरोप/अमेरिकातिरका अलि ठूला अस्पतालमा गएर दुई/चार महिना उतै बसेर भए पनि राम्ररी उपचार गरेर फर्कनूस् । त्यतिन्जेल सबै कुरा ठीक हुन्छ अनि संविधान घोषणा गरौँला ।
ल हरिजीहरू, अब गरम गरम जलेबी चरम चरम पारेर बाटो लाग्नूस् ।
नेपाल भाद्र १०, २०७२
