मरुभूमि नारायणयही राम्रो उपहार भो
चप्पल हान्छन् कतै, नयाँ जुत्ता हान्छन् आजकल यिनलाई यही राम्रो उपहार भो ।
मरूभूमि नारायण :
हान्नु पर्ने मुक्का थियो चड्कन प्रहार भो
झ्याप्पै समाते बारुलाले न ऊ फरार भो ।
भगवान नै मादन्छन् भगवाननै भन्दछन्
भगवानकै निमित्त यौटा मान्छे भार भो ।
छैन कुनै पेशा जनमा छैन कतै रोजगारी
उर्लदो वितृष्णा सबैको मुख्य आधार भो ।
सालिक घेर्छन् साँपहरूले फनफनी बेरी
धर्मतीको जिन्दगी नै बन्चरोको धार भो ।
बच्नै गाह्रो विचरोलाई सेनामेना नबोकी
उसैले खोल्छ छाती जसको यहाँ हार भो ।
चप्पल हान्छन् कतै, नयाँ जुत्ता हान्छन्
आजकल यिनलाई यही राम्रो उपहार भो ।
हिजोसम्म त उनीहरू साथीभाइ नै थिए
तेही साथी नै आज अचानक जार भो ।
सुध्रिनु पर्छ अब जताततै आक्रोश बढ्यो
सुध्रिए बच्यो नत्र सिधै तोरीको अचार भो ।
०००
तनहुँ
