नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

सतीदेवी र पार्वती
गान्धारी, द्रौपदी, सीता
पुतना, किच्कन्या र विषकन्या रच्यौ
चुँडेल्नी र बोक्सी कुँद्यौ

रूपवान र कुरूप चित्रण गर्ने तिमी
सत्यवती र चरित्रहीन बनाउने तिमी
चण्डी, काली होस् या नगरबधु
स्त्रीका अनेक रूपहरू जन्माउने
ए पुरुष लेखक
तिम्रा आफ्नै रूपहरू किन लेख्न सक्तैनौं ?
गुलेलीबाट छोडिएको मट्याङ्ग्राझैं
तिम्रा कलम र कुचीबाट फुत्तफुत्त किन फुत्किन्छन् स्त्रीहरू ?
उसका अंगप्रत्यांग, गोप्यता र गुप्त मनोविज्ञान ।

ए लेखक !
स्त्रीलाई अक्षरका ओछ्यानमा सुताएर
वाक्यपिच्छे बक्छौ कायरता
स्त्रीलाई निरीह कुँदेर बटुल्छौ सहानुभूति
दया लिपेर लुकाउँछौ आफ्ना कमजोरी ।
सम्झ !
तिम्रो बौद्धिकताले स्त्रीका घाँटी थिच्दा पनि
मागेका छैनन् गुहार तिम्रो कलमसित ।

यौन घोलेर अक्षरहरूमा मर्दिनी उभ्याउँछौ
विद्रोहको डढेलोमा जल्ने पुतली बनाउँछौ
अक्षरका सिलमा उनेर स्त्रीअंग
छिपाउँछौ काँचो कागतमा
त्यही कागजभित्र कतै देखिन्छ
पीपलको पातझैं काम्ने तिम्रो मस्तिस्क ।

शब्दले मोरेर स्त्रीलाई महान बनाउने तिमी
पान्नैपिच्छे शब्दका बीचमा च्याप्छौ स्त्रीहरूलाई ।
स्त्रीगन्धको रहस्यमय भुलभुलैया लेख्दै
धारिला बुटले स्त्रीआत्मा थिचेर हल्लाउँछौ तरबार ।
आदिम लेखनदेखि आजसम्मका अक्षरले
सम्भोगरत स्त्रीहरू, बेहोस छन आज पनि ।

खोई तिम्रा अक्षरमा स्त्रीनशाका सार्वभौमिक गान ?
खोई तिम्रा अक्षरमा स्त्रीमुटुको शास्वत चाल ?
खोई तिम्रा अक्षरमा स्त्री श्वासप्रश्वासबाट निस्कने मन्त्र ?

तिम्रा अक्षरहरू
स्त्रीका बैंशसम्म आएर किन अड्किन्छन् ?
तिम्रा कलमहरूले
त्यागी या सती, भिक्षुणी या साध्वी
सहनशीला या अबला मात्र किन लेख्छन् ?
र, किन लेख्न सक्तैनन्
पुरूष चरित्र ?
पुरुष गुप्त मनोविज्ञान ?
पुरूष आँशुको गान ?
या खुसीको उन्मत्त रहस्य ?

तिम्रा अक्षरका धारले घाइते म, स्त्री
तिम्रा अक्षरका आवाजले त्रसित म, स्त्री
यिनै अक्षरका हृदयबाट जुरूक्क उठेकी छु
भाङले मातेको शिवझैं अक्षरकै हतियार समातेर ।

मेरो समयको अन्तिम कुनामा उभिएर
गर्दैछु यक्ष प्रश्न
स्त्रीका रूपहरू लेख्ने ए लेखक
इमानपूर्वक भन
तिम्रा कथा, उपन्यास, चित्र र यावत लेखनीलाई

ठुङ्ठुङ्याउने कुण्ठा स्त्रीको हो कि तिम्रो ?
तिम्रो मसीमा स्त्रीरज छ कि तिम्रो चेतना ?

के आफ्नै हृदयलाई साक्षी राखेर
आफ्नै शरीर, आफ्नै आत्मा
आफ्नै धरती र आफ्नै आकाशको
कथा लेख्ने सहास तिम्रा कलमसित छ ?

नवपथ अनलाइन