लक्ष्मण गाम्नागे\’नजाऊ न हाम्लाई छोडी\’
अाठ माघ भित्रैमा संविधान भित्र्याउनुपर्ने चटारोको बेलामा तिमीले एक्कासि घर छाडेको हामी दाजुभाइ-दिदीबहिनीलाई निको लागेको छैन । घरको सबैभन्दा टाठोबाठो र आशालाग्दो छोराको यस्तो अड्बांगे पारा देखेर हामी खिन्न भएका छौँ । तिमीले ७४ जिल्लाका जनताको वास्तै नगरी एउटा जिल्लाका जनतासँग मात्र सल्लाह गर्ने र उनीहरूले जे भन्छन्, त्यही गर्ने भन्दै रोल्पातिर लागेको देख्दा हाम्रो चित्त कटक्क काटिएको छ । त्यहाँँ गएर बंकरमा सुत्छु भन्दा त झन् हाम्रो भक्कानो नै फुटेको छ ।
हामीलाई हाम्रो भन्दा तिम्रै चिन्ता बढी छ । हामी तिम्रो त्यो बूढो र शिथिल हुँदै गएको ज्यान फेरि ओडार र बंकरमा सुतेको हेर्न सक्दैनौं । यो उमेरमा कहाँ हिँडाउन सकिन्छ र त्यो भ्यात्ले भुँँडीलाई पहाडका उकाला-ओरालामा ! बन्दुक त झन् उचाल्न पनि सकिँदैन, यो उमेरमा । काँध खत्रक्क हुन्छ । खुट्टा फत्रक्क गल्छन् । उकालोमा स्याँस्याँ-फ्याँफ्याँ हुन्छ । मुटु हल्लिन्छ । हृदयाघात हुन सक्छ । ओरालोमा जीउ नथामिएर घुसमुन्टिन सकिन्छ । झाडीमा छिर्दा सुकोमल हातहरूमा सिस्नुले पोल्न सक्छ । काँडाले कोतर्न सक्छ । त्यो दुर्गम ठाउँमा बिरामी भइयो भने कुनै सुविधासम्पन्न अस्पताल पनि छैनन् । त्यसैले यस्ता कुनै जोखिम नउठाऊ । बरू, पछि संविधान बनेपछि गएर बंकरको भग्नावशेषमा बसेर एउटा गतिलो संस्मरणात्मक उपन्यास लेख्न सकिन्छ । अहिलेलाई भने घर र्फक ।
फोटो खिच्नसम्मलाई हो भने ठीकै छ । फोटो खिचेर र्फक । कम्ब्याक्ट ड्रेसमा ढुंगाको सिरानी हालेर खिचे पनि हुन्छ । गोलीगट्ठाको माला भिरेर खिचे पनि हुन्छ । प्रहरी चौकीतिर बन्दुक सोझ्याएर खिचे पनि खिच । पहिला बास बसेका घरमा खिच, युद्धका घाइते वा सहिदका परिवारसँग बसेर खिच । झुपडीका भान्सामा बसेर ढिँडोको गाँस उठाएर खिच । तर, अब साँच्चिकै बन्दुक नबोक । पटक्कै सुहाउँदैन । हिन्दी फिल्मको अल्छे भिलेन जस्तो देखिन्छ । हिरोले हिरोकै रोल गरेको राम्रो हुन्छ ।
दुई दिन तिमी नहुँदा यहाँ धेरैको होस उडेको छ । तिम्रै भरमा तिम्रावरिपरि गोलबन्द भएका साना नेताहरू आत्तिसके । तिम्रै पार्टीका प्रतिस्पर्धी नेतादेखि सत्ताधारी दलका नेताका समेत ओठतालु सुकिसके । अब तिमीले भनेजस्तो तिनीहरूलाई लातले हानिराख्नै पर्दैन, तिम्रा बातले नै तिनीहरू थर्किसके ।
तिम्रो अनुपस्थितिको फाइदा उठाउँदै तिम्रो गठबन्धनका कतिपय नेतालाई शत्रुहरूले फकाएर सरकारमा हुल्न लागिसके । तिमी तुरुन्त आऊ । आउँदा के के न स्यालकै सिङ लिएर आएजस्तो गरी हौसिँदै र उचालिँदै आऊ । तिमी आयौ भने उसै गरी वरिपरि सञ्चारकर्मीको भीड लाग्नेछ । पत्रपत्रिका र टेलिभिजनहरूमा तिमी छ्यापछ्याप्ती छाउनेछौ । सबैले तिम्रो आरती उतार्ने छन् । तिमी आऊ ।
अन्तिम कुरा, भारतका प्रधानमन्त्री मोदीले तिमीलाई नै उद्धृत गरेर संसारभरि नेपालको नाम फैलाइसके । सार्क सम्मेलनमा आएका बेला उनले \’खोइ शान्ति प्रक्रियाका आइकन\’ भनेर सोध्दा हाम्रा प्रधानमन्त्रीले के जवाफ दिने ? उनलाई नाजवाफ हुनबाट जोगाउन पनि तिमी तुरुन्त र्फक ।
हामी एउटा गीतको हरफ गाउँछाैँ, तिमी पुरानो हाँसो अनुहारमा फर्काएर आऊ:
नजाऊ न हाम्लाई छोडी मुखै मोडी दिलै तोडी झिल्के मायालु ।
नेपाल साप्तािहक
