नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

भारतीय नाकाबन्दीले हामीलाई आत्मनिर्भरतातर्फ तीव्र गतिमा अघि बढ्न आँखा खोलिदिएको छ । हामी अघि बढ्न थाली पनि सकेका छौँ । नाकाबन्दी लागेको थाहा पाएका दिनदेखि हामी निरन्तर नाक बजाइरहेका छौँ । नाक बजाउनमा हामी पहिल्यैदेखि आत्मनिर्भर छौँ । हामीले दिल्ली गएर नाक बजायौँ, बेइजिङ गएर बजायौँ, संयुक्त राष्ट्र संघमा बजायौँ । सामाजिक सञ्जालमा त कति बजायौँ कति ! नाकाबन्दीका विरुद्ध भाषण, लेखरचना, टीका–टिप्पणी, अन्तर्वार्ता, कवि गोष्ठी, नाराजुलुस, मानव साङ्लो, अनेक गरेर हामी भारतसँगको परनिर्भरताबाट मुक्त हुँदै गएका छौँ ।

यसैबीचमा चीनसँग सम्झौता गर्न खोज्यौँ, बंगलादेशसँग व्यापार गर्न खोज्यौँ । पटक–पटक उत्तरतिरका नाका हेर्न गयौँ । गाडीको मात्र होइन, रेलकै बाटोको खाका कोर्न खोज्यौँ । १०–१२ ट्रक पेट्रोल चीनबाट ल्याएर मोदीलाई हाम्रो पाइन देखायौँ । आधा सिलिन्डर ग्यास र तीन लिटर मट्टीतेलका लागि तीन दिन तीन रात लाइन बसेर हामीले हाम्रो धीरता पनि प्रदर्शन गरिसक्यौँ । एक सय रुपियाँ पर्ने पेट्रोललाई पाँच सय तिर्न सक्ने भयौँ । घरघरमा इन्डक्सन चुलो पनि भित्र्याइसक्यौँ । हामी आत्मनिर्भरतातर्फ धेरै अघि बढिसक्यौँ ।

उहिलेका ऊर्जामन्त्रीहरू दुई वर्ष, तीन वर्ष वा पाँच वर्षमा देशबाट लोडसेडिङ हटाइसक्ने धम्की दिन्थे । अहिले त प्रधानमन्त्री स्वयंले, त्यो पनि एकै वर्षमा लोडसेडिङ समाप्त पार्ने भनिसकेपछि ओलीजीको सरकार बाँचुन्जेल हामी उज्यालोमा आत्मनिर्भर हुने पक्का भयो । संसारको जुन कुनाबाट भए पनि इन्धन ल्याएर देशलाई आत्मनिर्भर बनाउन दौडधुप गर्दा गर्दै तेलमन्त्री पसिनै पसिना भइसके । उनी मातहत कर्मचारीका टोलीहरू तेलमा आत्मनिर्भर हुन चीन, बंगलादेश, सिंगापुर वा हङकङतिरका आकाशमा फनफनी घुमिरहेका छन् । दुई वर्षमा कृषि क्रान्ति गरेर मुलुकलाई आत्मनिर्भर बनाउने मात्र होइन, दुई वर्ष पुगेको भोलिपल्टदेखि कृषि उत्पादन निर्यात नै हुने उद्घोष कृषिमन्त्रीले गरिसके ।

सिँचाइमन्त्रीले साइकल चढेको फोटो खिचाएर आत्मनिर्भर हुन जनतालाई पाठ सिकाए । उनले ‘हेल्लो सिँचाइमन्त्री’ भन्ने डेस्क नै थापेर जनतालाई सिँचाइमा आत्मनिर्भर बनाउँदै छन् । उडानमन्त्रीले वायु सेवा निगममा कुन्नि कतिवटा जहाज थपेर संसारैभरि हाम्रो राष्ट्रिय ध्वजावाहकलाई र्पुयाउने भएका छन् । परराष्ट्रमन्त्री आत्मनिर्भर हुन सघाउनुर्पयो भन्दै नयाँ दिल्ली धाएको धाई छन् । राज्य नै यसरी खनिएपछि मुलुक आत्मनिर्भर नहुन सम्भव छ ?

बन्द, हडताल, चक्काजाम, आगजनी, तोडफोड, हत्या, हिंसा इत्यादि कर्ममा हामी उहिल्यैदेखि आत्मनिर्भर छँदैछौँ । यसैबीचमा हामीले आत्मनिर्भर हुन विदेशबाट आयात गरेका सयौँ गाडीहरू जलायौँ । मोटरसाइकलहरू डढायौँ । भारतबाट लुकाइछिपाइ ल्याएको पेट्रोल बालेर आगो ताप्यौँ । हुँदा हुँदा दुई–चार लिटर पेट्रोलमा परनिर्भर हुन खोज्ने कति जना परजीवीहरूलाई पेट्रोल छर्केर जिउँदै आगो पनि लगायौँ । हामी राजमार्गका पुलहरूलाई बमले उडाएर भए पनि आत्मनिर्भर भइछाड्न दृढ छौँ ।

चार महिनासम्म बन्द, हडताल र नाकाबन्दी हुँदा पनि हामी एक जना नेपाली भोकले मरेका छैनौँ । हामी धेरै नै आत्मनिर्भर भइसकेका छौँ । नाकाबन्दी हटेर भारतबाट तेल, ग्यास, लसुन, प्याज, गोलभेडा, धान, चामल धमाधम आउन थालेपछि अलिअलि बाँकी रहेको परनिर्भरता पनि हटाएर हामी पूर्ण आत्मनिर्भर हुनेछौँ । अब हामीलाई आत्मनिर्भर हुनबाट कसैले रोक्न सक्ने छैन । हामीले अब चेतिसकेका छौँ ।

नेपाल, मङ्सिर २४, २०७२