
मायाँ भन्नु खोला रैछ
हे विधाता ! अरू कष्ट जतिसुकै तँ दे मरेपछि स्वर्ग दे कि महानर्कै तँ दे स्वीकार्य छन् सबै सबै, जे–जेसुकै तँ दे तर कृपा गरी रुग्ण बुढ्यौली तँ नदे ।

निर्माेही व्यास :
(परिवारबाट उपेक्षित, विश्वका समस्त वृद्धवृद्धाप्रति समर्पित)
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
माथिकाले आस गर्नु व्यर्थै रैछ बरै !
०
चारदिने जिन्दगानी कल्पी काट्नुपर्ने
भुलभुले आँसुले नै प्यास मेट्नुपर्ने
आशा पनि पीडा रैछ, व्यथा रैछ चर्को
मायाँ खोज्दा सट्टामा झन् मिल्ने झर्कोफर्को
कलेजीका टुक्राहरू हुने परपरै
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
०
बुढ्यौलीको बोझमाथि थपिँदा छन् रोग
अझै कति बाँकी होला जीवनको भोग !
व्यथा कहाँ बिसाउनु ? पीर कहाँ पोख्नु ?
भावनाको भेललाई कसरी पो रोक्नु ?
यही पीडा, यही दुःख व्याप्त घरघरै
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
०
उन्मुक्त यो हृदयको पन्छी भयो बन्दी
मन खोल्ने आकाङ्क्षामा लाग्यो गलफन्दी
मर्न काल आउँदैन, ज्यून भयो गाह्रो
जिन्दगी त मृत्युृभन्दा पनि रैछ साह्रो
धक फोई रुन पनि मान्नुपर्ने डरै
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
०
‘हाम्रा पनि सन्तान छन्, देखासिकी गर्लान्
छिःछिः दुर्दुर् गरीगरी तड्पाएर मार्लान्’
भन्ने ज्ञान नआउने,‘बूढै हुन्नौँ’ ठान्ने
संवेदनाहीनलाई के सन्तान मान्ने !
वृद्धाश्रम पुग्नुपर्ने उखेलिई जरै !
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
०
हे विधाता ! अरू कष्ट जतिसुकै तँ दे
मरेपछि स्वर्ग दे कि महानर्कै तँ दे
स्वीकार्य छन् सबै सबै, जे–जेसुकै तँ दे
तर कृपा गरी रुग्ण बुढ्यौली तँ नदे
ज्यूँदो छँदा भोकभोकै मर्दा पिण्ड खीरै
मायाँ भन्नु खोला रैछ, बग्ने तलतिरै
०००
रचना : २९ कार्तिक २०७४, इमाडोल, ललितपुर
Subscribe
Login
0 Comments
Oldest