‘बा’ काव्यांश- (२२)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : जम्मै दास समान छौँ समयका छन् धाक फोस्रा पर । उम्दा शान्ति क्रिया
पुरा पढ्नुहाेस्‘बा’ काव्यांश (२१)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पाेखरेल : बारी फुङ्ग उडेर खोज्दछ सधैँ तिम्रै सुनौला पद । सोध्ला झैँ मन मान्छ
पुरा पढ्नुहाेस्बा (काव्यांशः १५)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पोखरेल : बुझेस् दैवी लेखा मनुजबल निम्जो अवनिमा । उनै खेल्छन् खेला अबुझपन के लिन्छ
पुरा पढ्नुहाेस्
“बा” (काव्यांश – १४)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : बच्चा अश्रु खसाउँछन् मन गढी घोच्दो छ चिन्ता अझ । पीडा यो कसरी
पुरा पढ्नुहाेस्
म नेता
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पोख्रेल : गमक्क गम्किएँ यता फुरुक्क फुर्किएँ पनि । रहेन ज्ञान कर्ममा घुम्यो दिमाग फन्फनी
पुरा पढ्नुहाेस्“बा” (काव्यांश – १२)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : झुल्के चन्द्र र सूर्य यो अवनिमा झुल्केन ज्योत्स्ना नयाँ । साँच्चै छौ यदि
पुरा पढ्नुहाेस्बा (काव्य अंश- ८)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : आशा पूर्ण भरेर कर्म नगरे बर्सन्छ टन्टा झरी । मात्रै गर्नुछ कर्म सम्झन
पुरा पढ्नुहाेस्‘बा’ (काव्य अंश- ७)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पोख्रेल : खोजी गर्न जुटौँ उठेर अब लौ त्यो काल भेटौँ खटी । लड्दै जित्न
पुरा पढ्नुहाेस्बा ! (काव्यअंश- ६)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पोख्रेल : खाना खान सकिन्न त्राण तनमा राख्ने कसो के गरी ? चिम्लन्छन् किन नेत्र
पुरा पढ्नुहाेस्बा ! (काव्यांश- ५)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : आफ्नाझैँ जति कष्ट छन् तनयले झेल्नै नपर्ने पथ । खोज्ने नित्य अनेक कर्म
पुरा पढ्नुहाेस्
