‘बा’ काव्यांश (२१)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पाेखरेल : बारी फुङ्ग उडेर खोज्दछ सधैँ तिम्रै सुनौला पद । सोध्ला झैँ मन मान्छ
पुरा पढ्नुहाेस्
बुढ्याैली काव्यांश- (१२)
वि.सं.२०८०
कविराज घिमिरे : (बुहारी र वृद्धवृद्धा कस्ता हुने) सासू हुन् अब बन्नुपर्दछ यहाँ सार्है चनाखो अति
पुरा पढ्नुहाेस्
बुढ्याैली (काव्य श्रृङ्खला- ३५)
वि.सं.२०८०
देवीप्रसाद मिश्र : वृद्ध चिन्तनमा पुराना सामानकाे खाेजी- २ पाथी-मानु तुलाे रहेन घरमा कस्तो थियो मान्यता
पुरा पढ्नुहाेस्
“बा” काव्यांश- १३
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : मान्छे जाल र झेलमा लहसियो आफ्नो पराई बनी । दैवी तथ्य अनेक छन्
पुरा पढ्नुहाेस्
बुढ्याैली ( काव्य शृङ्खला- ३४)
वि.सं.२०८०
देवीप्रसाद मिश्र : पुराना सामानकाे खाेजी जाेत्ने खेत हलाे जुटाउन सदा चाहिन्छ के के कुरा ।
पुरा पढ्नुहाेस्“बा” (काव्यांश – १२)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पाेखरेल : झुल्के चन्द्र र सूर्य यो अवनिमा झुल्केन ज्योत्स्ना नयाँ । साँच्चै छौ यदि
पुरा पढ्नुहाेस्बा ! (काव्यअंश- ६)
वि.सं.२०८०
दीनानाथ पोख्रेल : खाना खान सकिन्न त्राण तनमा राख्ने कसो के गरी ? चिम्लन्छन् किन नेत्र
पुरा पढ्नुहाेस्
बुढ्यौली (काव्य अंश- ५)
वि.सं.२०८०
कविराज घिमिरे : बुढ्यौलीका लक्षणहरू वृद्धाभै रहँदा अनेक थरिका हुन्छन् समस्याहरू छाला तन्किनगै भरेर नमजा देखिन्छ
पुरा पढ्नुहाेस्
