नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

हरिकला उप्रेती :

विद्या ! म विश्वसुन्दरी भएरै छाड्छु । आफ्नो सुन्दरताको चर्चाले प्रख्यात हुनैपर्छ । पढेर काम छैन, काम भए दाम छैन । धेरै पढ्ने विद्वान् महिलाहरू कति छन् कति ! खै त कसैको नाम चर्चित भएको ? एकपटककी घोषित सुन्दरीको पुस्तौंपुस्ता चर्चा चलिरहन्छ । सुन्दरीको ताज पहिरिएका परीहरू नै नायिका बन्छन् । अनि पछिसम्म नै फिल्मी क्षेत्रमा रमाउँछन् । सके देशमा कमाउँछन् नसके विदेशमै रमाउँछन् ।

अब त म मेरा लागि पनि १३ वर्ष लागिसके । वनको काँडालाई तिखार्नुपर्दैन भनेझैं म त्यत्तिकै पनि राम्री छु । तिँमाथि ती सुन्दरीको जस्तै सिँगारिएर सिङ जोड्न पाउँदा त होक्काँ गरेर हार्नै पर्दैन !

अहिले त सुन्दरी प्रतियोगिता पनि गाउँ, टोल, सहरहरू जहिँतहिँ हुन थाले । नेपाल सुन्दरीको छनौट हुन थालेको पनि दसक बितिसक्यो । विश्वसुन्दरी हुनलाई नेपाल सुन्दरी हुनुपर्यो । मिस नेपाल हुने कुरामा त शङ्कै छैन ।

उचाईमा म झण्डै तीनफुट पाँच इञ्च छु । पाँच इञ्चको हिल लगाउँछु, चार फुट त भैहाल्छु । नेपाली केटीको सरदर उचाई नै त्यही हो । अझ म त विश्वकै अग्लो सगरमाथाको देशमा जन्मेकी अग्लो हेर्नु परे सगरमाथा र राम्री हेर्नु परे म छँदैछु । म काली–काली भए पनि हिस्सी परेको छु रे ! जिउ पनि ठिक्कै छ, ८० केजी ओजन त चाहिन्छ । नचाहिए स्लिम बन्ने उपाय अपनाउँला, केही छैन । बाबा, मामुले पनि हाम्री नानु कत्ति राम्री छ भनि–सिन्छ । पक्कै पनि नराम्री त म छुइनँ नि !

सुन्दरी हुनका लागि त फेशन शो, सुन्दरी प्रतियोगिताजस्ता कार्यक्रम हेर्न छुटाउनै हुँदैन । अनि सँगसँगै त्यसको नक्कल पनि गर्नैपर्छ । क्याटवाक गर्दै हिंड्न, बोल्न, खान, लाउनजस्ता कुरामा अहिल्यैदेखि सिक्दै जानुपर्छ । ‘जोश र जाँगर मच्चाउन सके धर्तीको बाँझो फोर्न सकिन्छ, मनमा दृढ अठोट भए क्षितिजपारि पुग्न सकिन्छ’ भनेझैं गर्दा नहुने केही छैन ।

अब आउँदो नेपाल सुन्दरी प्रतियोगितामा म पनि भाग लिन्छु । पैसा पनि कमाइने, सुन्दरी पनि कहलाइने । हैन यसको आयोजना गर्ने साँच्चैको सामाजिक संस्था रहेछ । यत्रो चर्चित काम गर्न कति कठिन होला । हामी युवतीहरूका लागि आफ्नो क्षमता देखाउने चाँजो मिलाएर ठूलो कल्याण गरेको छ । काठमाडौं जेसिस र हिडेन ट्रेजरले ।

महिलालाई सम्मान छैन, हक अधिकार छैन भन्छन् महिला पार्टीहरू । तात्तो न छारो । औंलो दिंदा डुँडुलै निल्न खोज्नु त हुँदैन नि !

फेरि केही महिलाहरू नै मनपरी बोलेर विरोध पनि गर्दैछन् रे ! आफू कुरूप हुनेहरू नै पक्कै डाहाले विरोध गर्दा हुन् । कतै बुझ्ने पुरुषहरूले हाम्रो चाहिँ सुन्दर प्रतियोगिता सुन्दरी जति जम्न सकेको छैन भनेर उचालेको हो कि, कुरा बुझ्दैनन् । आफ्नो भलो हुने कुरामा आफैं विरोध गर्छन् । फेरि ती विरोध गर्ने महिला सबै वृद्धाहरू नै होलान् ।

विरोध गर्नेले पहिला आफ्नो अनुहारमा ऐना फर्काउनु पर्यो नि । ठिटी केटीहरू कति राम्रा हुन्छन्, अनि त हाम्रो भाउ घट्छ, हामीलाई कसैले हेर्दैन भनेर पो विरोध गरेका होलान् है ! ‘काग कराउँदै गर्छ, पिना सुक्दै गर्छ’ ।

ओहो ! उहिले उहिले त जस्तै गर्मी भए पनि जिउभरि लुगा लाउनुपथ्र्यो रे ! जेठाजू देख्दा टाउकाभरि कपाल भए पनि तालु छोप्नैपर्ने रे । ती विरोधीलाई त्यस्तै ठीक थियो । खूब समाजको परिवर्तन चाहने भएका मूर्खहरू ।

आजभोलि क्या आनन्द छ । एकातिर खर्च पनि कम लाग्ने आधा मिटर कपडा भयो भने तलमाथि सबै पुग्छ । खै कसैको इज्जत गएको छैन । कति राम्रो सुहाएको छ ।

धन्न ! मेरा बाबा, मामु पाखे पाराको होइसिन्न । मलाई आधुनिक पोशाक जस्तो भने पनि किनिदिसिन्छ । म केही समयपछि त नेपाल सुन्दरी हुन्छु । मेरा अघि–पछि धनाढ्य सुन्दर युवकहरू हुनेछन् । मसँग प्रेमको र विवाहको प्रस्ताव राख्नेछन् । तर म नेपाल सुन्दरी मात्र हैन विश्व सुन्दरी बन्नेछु । अनि मात्र विश्वकै सुन्दर युवकसँग विवाह गर्नेछु । म मेरो देशको इज्जत राख्नेछु । विश्वको सामु आफू र आफ्नो देशलाई चिनाउनेछु ।

अनि त मेरा आफन्तहरूले पनि गौरव गर्नेछन् । नजिकको नाता लगाउनेछन् । अझ मेरा बाबा, मामुको त हर्षको सीमा नै तोडिन्छ । विश्व सुन्दरी छोरी जन्माउने हामी कति भाग्यमानी भन्दै मख्ख परिसिन्छ होला । बरू यो विश्वको परिभाषा पो के राखौं ? घरभरिलाई विश्व भनौं कि हलभरिलाई ?

०००
फित्काैलीमा पहिलाेपटक प्रविष्ट भएकाे मिति: चैत १८, २०७०