बाबा
वि.सं.२०८१
गोमा रेग्मी : हो स्वर्ग झैं लाग्दछ दिव्य काख पाँए सदा प्रेम अमूल्य साथ। देख्दा तिमी
पुरा पढ्नुहाेस्
बुढ्याैली (काव्य शृङ्खला- ७१)
वि.सं.२०८१
देवीप्रसाद मिश्र तीर्थकाे प्रस्ताव छाेरा-छाेरी बुहारी अनुचर, जति छाै कर्ममा अस्तव्यस्त। हाम्रो वार्द्वक्यवेला कति दिन रहला
पुरा पढ्नुहाेस्
बाबा फर्केर आऊ घर
वि.सं.२०८१
विश्वनाथ ढुङ्गेल : हाँसिखेली रमेका छन् गाउँ वर र पर सुनसान हुने भयो अब बाबा नहुँदा
पुरा पढ्नुहाेस्
बाबुआमा (काव्यांश- ३४)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : मान्छे हो पाउ पर्ने मनमल नहुने उड्छ आकाश माथि । मान्छे हो माथ
पुरा पढ्नुहाेस्
बाबाबिनाको घर
वि.सं.२०८१
कविराज घिमिरे : दैलो लाग्न सकेन खाट नुहियो लिस्नो बन्यो पीडित भित्ताका गह आँसुका परिधिमा छन्
पुरा पढ्नुहाेस्
वृद्ध चिन्तन
वि.सं.२०८१
कविराज घिमिरे : छोरी छोरीको भरपर्छ विश्व हँसिलो पार्छिन् भनी सन्तति छोरीको गुणबाट दुर्जन हटी ज्ञानी
पुरा पढ्नुहाेस्
क्या जिन्दगी वृद्धका
वि.सं.२०८१
चन्द्रप्रसाद न्याैपाने : बाटाका अवरोध पन्छिन उसै मान्दैन सङ्घर्ष छ काटी वर्ष अनेक वृद्ध हुनुमा साँच्चै
पुरा पढ्नुहाेस्
फुलेकाे जवानी
वि.सं.२०८१
कलानिधि दाहाल : हिँडिएछन् कति बाटा जिन्दगी जिन्दगी मिली खेलिएछन् कति फन्दा, बाली बत्ती झिलीमिली उफ्रिएछन्
पुरा पढ्नुहाेस्बाबुआमा (काव्यांश- ३२)
वि.सं.२०८१
दीनानाथ पोख्रेल : उम्दा छन् वृद्धवृद्धासित कृत युगका सोध उत्कृष्ट छान । मर्नेछन् योग्य मानी सरल
पुरा पढ्नुहाेस्बुढ्याैली (काव्य शृङ्खला- ६९)
वि.सं.२०८१
देवीप्रसाद मिश्र : (जेठाबाकाे सुझाव) आमा धर्ती सबैमा अथक छ ममता सृष्टिकाे भार थाम्ने । बबा
पुरा पढ्नुहाेस्
