हास्यव्यङ्ग्य र विचारधाराको समस्या (१)
वि.सं.२०८२
गोविन्द भट्ट : [१] हास्यव्यङ्ग्य क्षेत्रका हाम्रा अधिकांश समीक्षकहरूले आज पनि त्यसको शिल्पविधान र विषयवस्तु, भेद-उपभेदको
पुरा पढ्नुहाेस्
साँढे
वि.सं.२०८२
भैरव अर्याल : हिन्दुहरुले साँढेलाई महादेवको निजी वाहनको पदमा नियुक्त गरिदिएका छन्। महादेवलाई वाहनको आवश्यकता थियो-थिएन
पुरा पढ्नुहाेस्
रेमिटेन्स, महोत्सव र महायज्ञ
वि.सं.२०८२
चूडामणि खनाल : ‘देशको सम्पूर्ण राजस्वले सामान्य घर खर्च पनि धान्दैन’ भनेर टाउको समात्ने हाम्रो देशका
पुरा पढ्नुहाेस्
बुद्धिको खाँचो
वि.सं.२०८२
श्यामबहादुर लामा : पञ्चलाल ! एक पञ्चलाल !! पशुपति जाने होइन ? हिजोसम्म शत्रुवत दृष्टिराख्ने दाजुले
पुरा पढ्नुहाेस्
श्रीमानजी भन्नुहुन्छ
वि.सं.२०८२
रमेश विकल : - ओहो हजुर, सपरिवारसहित कतैतिर । रमाइलो पार्टीमा जान लाग्नुभएको क्या हो ?
पुरा पढ्नुहाेस्
साँढे
वि.सं.२०८२
लक्ष्मीप्रसाद देवकाेटा : क. भूसुने पानी सिसिमाइरहेको रात । आकाशमा झम्झम् झरी परेर च्यातिएका प्वाल परेका
पुरा पढ्नुहाेस्
भिनाजु जिउँदै छन्
वि.सं.२०८२
श्रीधर खनाल : शीर्षक पढ्नासाथ यो बजियाले कसको भिनाजु अमर छन् भनेर धाक लगाएको होला भन्ने
पुरा पढ्नुहाेस्
कन्याकेटी खोज्दा
वि.सं.२०८२
भैरव अर्याल : ‘किन चाउरिस् मरीच ?’ भन्दा ‘आफ्नै पीरले’ भन्थ्यो रे, तर मलाई जति पीर
पुरा पढ्नुहाेस्
हास्यव्यङ्ग्य : सरोकार र प्रकार
वि.सं.२०८२
कृष्णप्रसाद घिमिरे मैदेली : हास्यव्यङ्ग्य भनेको हाँसो, ठट्टा र घाेचपेचको सम्मिश्रण हो। कसैका खराब प्रवृत्तिलाई लक्ष्य
पुरा पढ्नुहाेस्भ्रष्टाचाराय नमः
वि.सं.२०८२
श्यामबहादुर लामा : प्रजातन्त्रको न्यानो छहारीमा मन्दमन्द राप हुन्छ । न पीर हन्छ न तापहुन्छ ।
पुरा पढ्नुहाेस्
