हेम अधिकारीभो जीवनी बन्जर (४)
छोरा छन् कतिका विमुग्ध मनका सन्ताप टारिदिने आमाबाबु बुझेर मुग्ध मनका हर्षाश्रु झारिदिने झुल्किन्छन् रवि पूर्वको क्षितिजमा लाली छरी रोसनी हाँस्तैनन् दिलभित्रका मृदुलता यी देह ताते पनि ।
हेम अधिकारी :
साथी टन्न थिए सबै रहरको गाउँ थियो वैभव
छोरा जोर थिए मनैभरिदिने क्या मुग्ध ! त्यो शैशव
त्यस्तो हर्षविभोर जीवन थियो पुग्ने भयो कामना
औँसीको सपना थिएन कहिले त्यो पूर्णिमा पूर्णिमा ।
खोल्मा खालि छ ,ठेकीमा ढुँडी पर्यो सेतो नदेख्ने भयौँ
चुर्लुम्मै दुधमा डुबाई गतिला छोरा बढाइलियौँ
बेँसी लेक गरी बगाई पसिना राम्रै पढाइ दियौँ
थोत्रा मात्र लगाई प्यारसँगले राम्रै लगाई दियौँ ।
आमाबाबु सधैँ खटेर घरका सर्वस्व सन्तान हुन्
आफ्ना सान र मान गर्व गतिला सद्भाव सम्मान हुन्
भन्दै अर्पण गर्दछन् जीवन नै माया उँधोको हुने
ताकीहान्छ मुढो, बुढो परशुले ताक्ने घुँडो भैदिने ।
छोरा छन् कतिका विमुग्ध मनका सन्ताप टारिदिने
आमाबाबु बुझेर मुग्ध मनका हर्षाश्रु झारिदिने
झुल्किन्छन् रवि पूर्वको क्षितिजमा लाली छरी रोसनी
हाँस्तैनन् दिलभित्रका मृदुलता यी देह ताते पनि ।
कान्छो आउँछ रल्लिँदै हृदयको सत्प्यारको मन्दिर
को को ल्याउँछ साथमा सँगीहरू बुझ्दैन हाम्रो पिर
यादै छैन पिता र रुग्ण जननी के हेर्छ के हेर्छ र !
जेठाले सब बिर्सियो र अहिले भो जीवनी बन्जर ।
०००
झापा
