लक्ष्मण गाम्नागेमुनि मन्तव्य
ने मुनिले पालनपोषण गरेर जोगाएकाले हाम्रो देशलाई नेपाल भनिएको भन्ने कतै पढेको थिएँ । भारतका एक विद्वान् डी मुनिको नेपाल मोह देख्दा यिनी ने मुनिकै सन्तान हुनुपर्छ भन्ने हाम्लाई लाइ’राछ । यिनी नेपालको राजनीतिमा यति गहिरो ज्ञान राख्छन्, हाम्रा प्रत्येक राजनीतिज्ञहरू कहिले सुत्छन्, कहिले उठ्छन्, कुन बाटोबाट कता जान्छन्, कसलाई भेट्छन् मात्र होइन, मनमा के सोच्छन् भन्ने पनि उनलाई ज्ञान हुन्छ । उनले भर्खरै नेपालका प्रधानमन्त्री केपी ओली महेन्द्रपथमा हिँड्दै गरेको कुरा एक पत्रिकामार्फत खुलासा गरेका छन् । हाम्रा चर्मचक्षुले देख्दा प्रधानमन्त्री ओली अरनिको पथको समेत प्रयोग नगरी हवाईजहाज चढेर चीन गएका हुन् तर मुनिको दिव्यचक्षुले हेर्दा उनी महेन्द्रपथबाट चाइना पुगेका हुन् । उनको विचारमा ओली र उनको पार्टी राजतन्त्रको चिन्तनबाटै निर्देशित शक्ति भएकाले महेन्द्रपथमा हिँड्नु स्वाभाविकै हो । महेन्द्रपथ भन्नाले राजा महेन्द्रले जस्तै चिनियाँ कार्ड देखाएर भारतलाई घुर्क्याउने प्रयास भन्ने बुझ्नुपर्ने रहेछ । मुनिले भनेपछि हामीले पत्याउनु पनि पर्छ । ऋषिमुनिहरू दिव्य ज्ञानी हुन्छन् । त्यसमा पनि ने मुनिका सन्तान डी मुनिको कुरो ।
नेपालजस्ता अविकसित र साना छिमेकी चलमलाएको, सहज सास फेरेको, यताउता आँखा लगाएको मुनिज्यूहरूलाई उत्ति मन पर्दैन उहिल्यैदेखि । ओलीजीले देशलाई मुनिजीहरूको टाङमुनिबाट बाहिर निकाल्न खोजेको देखिँदैछ । तर, मुनिज्यूहरूलाई लाग्छ, यो चलमल क्षणिक मात्र हो । डी मुनिज्यूका अनुसार नेपाल र चीनबीच दसबुँदे सम्झौता भए पनि त्यो कार्यान्वयनका लागि गरिएको होइन, भारतलाई तर्साउन र आफ्नो सत्ता लम्ब्याउन ओलीजीले प्रदर्शन गरेको चिनियाँ कार्ड मात्र हो । त्यस्तो नाथे कार्ड भारतले अलि जोडले फू गर्यो भने उडेर बेपत्ता हुन्छ भन्ने उनको विश्वास छ ।
नेपालविज्ञ डी मुनिले नेपाल र चीनबीच भएको दसबुँदे सम्झौताको चिरफार गर्दै भनेका छन्, ‘यी कुनै पनि लागू हँुदैनन् ।’ उनका अनुसार चिनियाँ रेल नेपाल आउने कुरा सपना मात्र हो । ६ हजार फिटभन्दा अग्ला कैयौँ पहाड चढेर हजारौँ किलोमिटर टाढाबाट रेल कसरी आउँछ ? चीनको चियान्जिङ बन्दरगाह नेपालबाट तीन हजार किलोमिटर टाढा छ, आउने जाने कुनै पूर्वाधार छैन जबकि भारतको हल्दिया एक हजार किलोमिटरको दूरीमा मात्रै पर्छ । त्यति टाढाबाट सामान ल्याउन नेपाललाई सम्भव छैन । मुनिको मन्तव्य छ, नेपालको सरकार र प्रशासन साह्रै कमजोर र भ्रष्ट छ । सरकार कुन बेला ढल्छ, पत्तो छैन । यस्तो बेला ओलीसँग सम्झौता गर्दा चीनले भारततिर हेर्दै, के भन्ला भनेर डराउँदै सही गरेको छ । त्यसकारण पनि यो कार्यान्वयन हुँदैन । त्यसैले, भारतले उत्तेजित हुने वा चिन्ता गर्नुको सट्टा खल्तीमा मधेसी कार्ड बोकी राख्नुपर्छ र बेलाबेला काठमाडौँलाई देखाउँदै गर्नुपर्छ । ‘कहाँ जालास् मछली मेरै ढडिया !’ आखिरमा नेपालले भारतकै शरण पर्नुपर्छ । मधेसीका मागका विषयमा दिल्लीले काठमाडौँसँग झुकेर कुनै सम्झौता गरिहाल्नु हुँदैन । मुनिज्यूको मन्तव्य ठीकै हो, भारतले किन झुक्ने ? झुक्ने काम त नेपाल, बंगलादेश, भुटानहरूको पो हो ।
यसरी दिनरात नेपालका बारे चिन्ता गरिरहने हाम्रै ने मुनिका सन्तान डी मुनिलाई वंशजका आधारमा नेपाली नागरिकता दिँदा कसो होला भन्ने एउटा जिज्ञासा मात्र ! आगे केपी ओलीज्यूको जो विचार ।
नेपाल, चैत्र २६, २०७२
