jayadev-gobinda
अहम् !
वि.सं.२०८१
जयदेव गोविन्द : तिमी तँ ऊ त्यो भुसुना समान उनी तपाईं पथका घुसान अरू कसैको स्तर
पुरा पढ्नुहाेस्ए मूर्ख मान्छेहरू
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : नाच्छन् निर्झर भीरमा शिखरले गाना नगाए पनि छर्छन् चन्द्र र सूर्य दीप्ति कहिल्यै
पुरा पढ्नुहाेस्वृद्धाश्रमबाट आमाको पत्र
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : बाँच्तै छु छोरा ! प्रभुका कृपाले लिँदै छु चक्की दम बल्झनाले खडा छु
पुरा पढ्नुहाेस्मर्नु हो
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : काटेको बिरुवालाई उठाई मल हाल्नुझैँ मरेको चिडियालाई आहारा दिन थाल्नुझैँ विना गन्तव्यको यात्रा
पुरा पढ्नुहाेस्औकात
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : जुत्ता होस् जति मूल्यवान् तर सदा लाइन्छ गोडामनि टोपी होस् चिथरो तथापि शिरमा
पुरा पढ्नुहाेस्कर्तव्य र ईश्वर
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : पानीले ‘म कदापि जम्दिनँ’ भने बन्दैन ढिक्का हिउँ धर्तीले ‘म चिसिन्नँ तात्दिनँ’ भने
पुरा पढ्नुहाेस्अङ्गार, अभिमान र हामी
वि.सं.२०८०
जयदेव गोविन्द : छानाले जति अग्लिएँ भनिरहोस् ठाडो बनाई शिर गारो थाम बलो निदाल नरहे बज्रिन्छ
पुरा पढ्नुहाेस्
