बिन्दु दहाल ‘मूकदर्शक’आमा बिरामी भइन्
लाँदैनन् उपचार गर्न जननी ती चाइना भारत, ल्वाँठे निर्गतिला भए सुत भने चर्किन्छ झन् आगत, जन्माऊ अब फेरि बुद्ध जननी हेरुन् तिमीले रुँदा, छोरा हुन् उपचार गर्न कसिने आमा बिरामी हुँदा ।
सारा अङ्गहरू लुला शिथिल छन् कामै नलाग्ने भए
हाम्री यी जननी थला किन परिन् छोरा कता हो गए
साँच्चै क्यान्सर रोगले अब उनी आधा अकालै मरिन्
छोरा छन् झगडालु आज घरका आमा बिरामी परिन् ।
गर्दैनन् उपचार किन्तु सुतले छोरी पराई घर
आमाको छ बिमार हेर ननिको लाग्दै छ ठूलो डर
जेठो धूर्त घमण्डको घर भयो सोद्धैन के भो भनी
बोली बुझ्न सकिन्न आज उसको ठग्दैछ स्वार्थी बनी ।
गालीशास्त्र पढेर पण्डित भयो तल्लाघरे माहिलो
बोली फेर्न सिपालु देख्छु घरको जुङ्गामुठे साहिँलो
पुड्के काँतर काइँलो पनि उसै बन्दै छ झन् बैगुनी
आमाको गतिग्रास छैन गतिलो धिक्कार यस्तो जुनी ।
च्याँखे थाप्न सिपालु छन् हरघडी ती अन्तरे जन्तरे
मागी भाग सधैँ रुँदै छ जहिले लाजैबिना खन्तरे
कान्छाको पनि काम देख्छु गफको साह्रै उरन्ठेउलो
चर्का भाषणले पर्यो कहरमा आफैँ भिर्यो झ्याउलो ।
लाँदैनन् उपचार गर्न जननी ती चाइना भारत
ल्वाँठे निर्गतिला भए सुतभने चर्किन्छ झन् आगत
जन्माऊ अब फेरि बुद्ध जननी हेरुन् तिमीले रुँदा
छोरा हुन् उपचार गर्न कसिने आमा बिरामी हुँदा ।
०००
दमक, झापा
