नेपाली हास्यव्यङ्ग्य अनलाइन पत्रिका

योगीशकृष्ण :

आज बिहान बलदेवको फोन आयो । प्रायः सधैँ राति फोन गर्ने बलदेवले बिहान फोन गर्‍यो । हिजो असार १५ रोपाइँको रमाइलोमा लाग्यो होला । थकाइ लागेर फोन नगरेको हुन सक्छ । होइन रहेछ ।
सोधेँ “बलदेव हिजो दही च्यूरा खाइयो होला । रोपाइँ पनि भयो होला । यस पटक धान राम्रै फल्ला नि त ?”
“खोइ दाजु”, बलदेवले भन्यो “खेतमा फल्ने लक्षण त देख्दिन । उत्पादन त राम्रै होला । ”
उसको जवाफ सुनेर मलाई अचम्म लाग्यो । खेतमा नफल्ने तर उत्पादन भने राम्रै होला अरे ।
“के भनेको यस्तो ”
“हो दाजु,” उसले जबाफ दियो “मेरो त हिजोको दिनमा दुई मुठ्ठी बिउ पनि खेतमा रोपिएन । बिउ जति सब समापत भयो ।”
“के भन्छौ यार ? बिउ सकियो, रोपाइँ पनि भएन । रोपाइँ नै नभएपछि बिउ कसरी सकियो ? उत्पादन कसरी राम्रो हुन्छ त ?”

खुइय्य गर्दै उसले जवाफ दियो “तपाईंलाई त थाहै छ दाजु, म अलिकति पोलिटिकल टाइपको मानिस पनि भइसकेको छु । चुनावमा टिकटको जोगाड पनि हुन लागेको थियो जसको लागि म दुइटा भैँसी र दुई कठ्ठा खेत दाउमा लगाउन तयार थिएँ । तर यो भन्दा पाँच गुना खर्च गर्नेले टिकट पायो, चुनाव जित्यो ।”
धानको कुरा भइरहेको थियो, अब के टिकटको कुरा गर्दैछ । मैले उसलाई सम्झना गराएँ “हैन, हामी धान रोपाइँको कुरा गर्दै थियौँ, अब तिमी चुनाव टिकटको कुरा गर्दैछौँ ।”

बलदेव हाँस्यो “हे दाज्यु, तिमी त यसरी भडकिरहेका छौ कि जसरी रेलको कुरा सुन्नासाथ जनता भडकिन्छन् । अलिकति धैर्य त गर । मेरो कुरा सुन पहिले । हिजो बिहान हाम्रो वडा सदस्य आउनु भयो र भन्नु भो कि आज धान दिवस मनाउने हो, तिम्रो खेतमा । मनमनै गमेँ, मेरो खेतको भाग्य चम्किने भो । वडा सदस्यको अनुरोध अनुसार पाँचदश जना अगुवा पछुवा लिएर गएँ । एक पाँज बिउ उखेलेँ । केटाहरूले के गर्‍यो त धानको बिउको माला बनाइलियो र सबको गलामा लगाइदियो । लाग्दथ्यो कि सब धान दिवसका बेहुला हुन् । धन्न भाग कि एक आध मुठ्ठी बिउ बाँकी राखेका रहेछन् । त्यही रोपेर फोटो तोटो खिच्न सकियो । नभए त्यो पनि ठनठन गोपाल हुने थियो ।”
“अनि ?”

“त्यसपछि हात मुख धोएर घर आयौँ । दुईटा गुजराती भैँसीवाला घर हो । दूध दही त थियो नै । मैले दही चिउरा खानका लागि अनुरोध त गर्नै पर्‍यो । उनीहरूले भने कि एउटा कचौरामा दही ल्याऊ र सानो प्लेटमा चिउरा । त्यसलाई बीचमा राखेर सबले फोटो खिचे । फटफट फेसबुकमा पनि राखिहाले ।”
“ए”
“के ए भन्छौ । असली पुराण त अब शुरु हुन्छ । उनीहरूले भने अब यहीँ खाना खाने हो । सोचेँ, केही फरक पर्दैन । दूध, दही, घिउ र थोरबहुत तरकारी आफ्नै उत्पादन छ । भइ हाल्छ । रे बाबा रे बाबा । धुत, धान दिवसमा पनि यस्तो खाना खाने हो । सबैले भने – मुर्गा तुर्गाको व्यवस्था गर्नु पर्छ । इज्जतको सबाल । बजार गएर मुर्गा ल्याएँ । पकाइ तुल्याई गरेर सबलाई खुवाएँ ।”
“ए ”
“के ए भन्छौ । पूरा कथा पुराण त सुन । अहिलेसम्म त केही भएन । जे भयो त्यसपछि भयो । खानासाना खाएर हामी बसेको के थियौँ । पल्लो गाउँको पत्रकार आयो । आफन्तै मानिस थियो । एक प्रकारले मेहमान । आजकाल कति टेलिभिजन च्यानल छ । ऊ लोकल टेलिभिजनको पत्रकार हो । सानो तिनो क्यामेरा किनेको छ । उसले भन्यो कि धान दिवसको समाचार बनाउन यहाँ आएको ।”

उसको कुरा सुन्ना साथ वडा सदस्य त दुई हात उफ्रियो “असली धान दिवस त अब मनाउने हो कि । बिना पत्रकारको कुनै दिवस हुन्छ ।” उसले धान उत्पादन वृद्धिमा सञ्चारमाध्यमको भूमिकाको महत्वबारे सानोतिनो भाषण पनि छाँटिदियो ।

टेलिभिजन पत्रकार गाउँमा आएको छ, गाउँभर हल्ला भइगयो । मानिसहरू जम्मा भए । एक छिन त दिल खुस भयो – म पनि मानिस त सानो होइन । पहलमानी जितेर आउँदा पनि यत्रो भीड मेरो घरमा भएको थिएन, जति अहिले भयो । अब फेरि शुरु भयो धान दिवसको कायक्रम । सौ पचासको हुल हिँड्यो खेततिर । मेरो दुई बिघाको लागि तयार गरेको बिउ त एकछिनमा सब मिलेर उखेले । कसैले माला बनाएर गलामा लगाए, त कसैले शीरमा बाँधे त कोही कोहीले कानमा लगाए । वातावरण हरियाली भयो । वडा सदस्यले खेतमा पनि भन्नु भयो “अब यो देशमा कृषि क्रान्ति हुन्छ । देश समृद्धितर्फ लम्किसक्यो । सम्वृद्धि र विकास हाम्रो घरदैलोमा आइपुगिहाल्छ ।”

यस पटक त धानको बिउ खेतमा पर्दा पनि परेर । मानिसहरूको गला, कान र टाउको रोपिएको थियो । घर फर्किएर फेरि भोजभातको व्यवस्था भयो । कुटुम्ब, त्यसमाथि पत्रकार आएको थियो । धन्न भाग घरमा एउटा बोका थियो, इज्जत जोगिहाल्यो ।
“अनि”

“मलाई त के विश्वास छ दाजु कि मुुलुक अग्रगमनमा गइसकेको छ । धान खेतीमा नयाँ कुनै प्रयोग भइरहेको छ । उन्नत खालको खेती । खेतमा धान रोप्न नपर्ने । मानिसको गला, गमला, टेबलमा पनि रोप्न सकिन्छ । यसको फाइदा के छ भने न पानीको जरुरत न घामको । बाढीको डर पनि भएन, रौदीको मार पनि नपर्ने । सरकारले किसानको मल आएन, बिउ पाएन आदि कचकच पनि सुन्न नपर्ने ।”
यो बलदेव मजाक गरिरहेको छ कि गम्भीर छ । बिलकुल मुलुकको हालतजस्तो उसको हाल छ ।

०००
काठमाडौं