आमा बाबाको
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : आमा बाबाको यादले पोल्छ छाती निन्द्राकी देवी भाग्दछिन् घोर राती यो सारा गर्ने
पुरा पढ्नुहाेस्हरुवा जुवाडे
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : शरद्मा खनियो वर्षा बाढी र पहिरो गयो धनको जनको नाश देशभित्र ठुलो भयो।
पुरा पढ्नुहाेस्वृद्ध बाबा र आमा
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : छोरा छोरी हुँदैमा धन बल वयको भव्य सन्पन्नतामा धेरै छन् वृद्ध वृद्धाश्रम बिच
पुरा पढ्नुहाेस्आमा बिरामी हुँदा
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : छाती खन्जरले चिरिन्छ सहसा ढूङ्गो र माटो रुँदा खाएको सब वस्तु बन्छ नुनिलो
पुरा पढ्नुहाेस्साठी कटेको दिन
वि.सं.२०८१
रामशरण न्याैपाने : कर्मैबाट मनुष्य हुन्छ कलिमा द्यौता तथा दानव मान्छेको जय गर्न उद्धत हुने त्यो
पुरा पढ्नुहाेस्हाम्रा वृद्ध
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : भन्छन् मानिस देश यो दिनदिनै बन्दैछ वृद्धाश्रम मान्छेमा किन आज यो किसिमको आयो
पुरा पढ्नुहाेस्
छन् बाबु आमा बुढा
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : बारी खेत ठुलो छ गाउँ घरमा बाँझो छ पाटो सब बाली नै फल
पुरा पढ्नुहाेस्आओ खाओ घुस
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : लागुन् छोरा परमुलुक चुनी खेत बेचेर गैह्री आउन हाम्रा मुलुकतिर यता भीड लागेर
पुरा पढ्नुहाेस्नरोऊ न आमा खसालेर आँसु
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : लगी व्यर्थ वृद्धाश्रमैतर्फ फालेँ विदेशी धरामा पसी देह गालेँ म कर्तव्य मेरो चुलीमै
पुरा पढ्नुहाेस्आमा नै नभए
वि.सं.२०८१
रामशरण न्यौपाने : आमाको ममता मिले हृदयको पीडा सबै भाग्दछ चौतारी बिचको ठुलो पिपलको छाया सरी
पुरा पढ्नुहाेस्
