नुवाकाेटमा २०१७ सालमा जन्म भइ हाल काठमाडाैं निवासी ठाकुरप्रसाद अधिकारी कृषि विकास बैङ्कबाट सेवा निवृत्त भएपछि साहित्यिक सिर्जनामा सक्रिय हुनुहुन्छ । आत्मपरक शैलीमा लेख्न रुचाउने अधिकारीका ‘रोएको बाटो’ कवितासङ्ग्रह (२०७३), ‘समयको आवाज’ संस्मरण सङ्ग्रह (२०७६) र ‘बेसारे घुर्की’ व्यङ्ग्य निबन्धसङ्ग्रह (२०७९) गरी चार कृतिहरू प्रकाशित छन् । अधिकारी हाल अस्ट्रेलियामा रहे पनि फित्काैलीमा निरन्तर व्यङ्ग्य निबन्ध लेखिरहनु भएकाे छ ।
राग कसको ?
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : उहिलेका सूर्य खुइलिसके । मेरो भुरो राग कसले सुनिदेला । पीउठाने मुलाको हरक
पुरा पढ्नुहाेस्अतीतको पत्रु सेठलाई पत्र
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : आरणीय सर्वप्रिय ! सेठज्यू नमस्कार अस्ति रातिदेखि निद्रा बिग्रेर बिर्सेर पनि सम्झिरहेछु ।
पुरा पढ्नुहाेस्ठगाईको दबाई प्रतियोगिता
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : पहिलो दृश्य - एउटा श्रमिक ठग महोदयले अर्कोलाई सोधे तपाईं कुन चाहिँ ठग
पुरा पढ्नुहाेस्मेरो छिमेकी
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : मेरो छिमेकी वचनमा गोबरझै मीठा नै बोल्छन् अनि सम्पतीको भोकमा डुबेर मेरा साध
पुरा पढ्नुहाेस्फेसले देखाएको फुइँ
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : आधुनिक सभ्य र सज्जन मानिसलाई चिनाजानी गराउने गहिरो माध्यम भनेको फेस हो ।
पुरा पढ्नुहाेस्रोएका बाटो
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : आतेजाते बाटो कैद भएछ खातेपाते पेट बैध भएछ टाटेपाटे बैश बेहुलो भएछ खुल्ला
पुरा पढ्नुहाेस्सोच्दा सौच्दै
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : मानिसको बुद्धि र सुद्धी हराउने भनेको सोचाइबाट नै हुन्छ । सोचाइ मानवपिच्छे फरक
पुरा पढ्नुहाेस्कसौँडी मोह
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : आधुनिक मान्छेलाई बाँच्नको लागि छाना माना दुवै चाहिन्छ । त्यो आकाशबाट फूल बर्सेर
पुरा पढ्नुहाेस्साथी ! चिन्ने हो
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : पाठकवृन्द -दुनियाँमा आँखा टल्किने साथी धेरै देखियो । धेरै तिल्के पिठे मिल्के झिल्के
पुरा पढ्नुहाेस्नयाँ मन्त्री
ठाकुरप्रसाद अधिकारी : नयाँ मन्त्री छैन नयाँ जस्तो उहि पुरानाे बासी आँखा च्यातिरहेछन् केही परिवर्तन छैन
पुरा पढ्नुहाेस्