विश्वनाथ ढुङ्गेलपरदेशी छाेराकाे माया
राेग बढ्दै ज्यान गल्दै शरिर कच्चा भयाे भएनन् बाबु आमा सम्पति सच्चा रह्याे। रुन्छिन् आमा तिमी सम्झि भन्छिन्र मलाई जब के छ खबर भन त बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।

विश्वनाथ ढुङ्गेल :
१
धेरैभाे तिम्रै यादले बुढा बुढी तड्पेकाे
तिम्रै काख पाेल्टामा रुन पाउँ भनी जपेकाे ।
साथ तिमीले हामीलाई छाेडेर गयाै जब
के छ खबर भन बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
२
गाथमा तिम्राे कहिल्यै पनि नहाेस दुख पिर
मान मर्यादा लिनु दिनु बनाउ उच्च शिर ।
सुन्दैन श्वरले अब बुढाे भइयाे जब
के छ खबर भन बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
३
चल्न हल्न नसकिंदा समाई हिंड्छाैँ भित्ताे
साथमा तिमी नहुँदा याे जीवन भाे रित्ताे ।
केही गर्न सकिँदैन बाबुु तिम्रै आशामा जब
के छ खबर भन बाबु सञ्चाे बिसञ्चाे अब ।
४
साेच्ने कुरा त्याे साेचेर मन भाछ दिकदारी
बुढाे भएका छाैँ बाबु हामी अहिले भिखारी ।
साेचिबस्छाैं बाबु मनमा अनेक पिरताप जब
के छ खबर भन त बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
५
तिम्राे सुखनै हाम्रा लागि पाैरख त्यहि बन्दछ
छैनन काेहि सहारा लाउ खाउ काे भन्दछ ।
सबैका लागि ईश्वर ठान्दछाैं आज जब
के छ खबर भन त बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
६
साेचेकाे थिइँन कहिल्यै यस्ताे बुढ्याइँ हाेला
हाँसी हाँसी जिउने ईरादामा अन्यत्र माया छाेला ।
हिजाेका कल्पना थियाे नि मेरा पुरा भएन जब
के छ खबर भन त बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
७
राेग बढ्दै ज्यान गल्दै शरिर कच्चा भयाे
भएनन् बाबु आमा सम्पति सच्चा रह्याे।
रुन्छिन् आमा तिमी सम्झि भन्छिन्र मलाई जब
के छ खबर भन त बाबु सञ्चाे विसञ्चाे अब ।
०००
सूर्यविनायक, भक्तपुर
Subscribe
Login
0 Comments
Oldest






































