धीरेन्द्र प्रेमर्षिविषै पनि निल्नुपर्छ
तिम्रो मनको खोपीमा नि मेरो गुच्चा पिल्नुपर्छ
अनि पो त भन्न पाइयो, साथी–साथी मिल्नुपर्छ
डाँडाभरि लाली–गुराँस फक्रिएर मात्र हुन्न
मैदानको पर्तीमाझ चम्पा पनि ‘खिल्नु’ पर्छ
स्वच्छ हवा, चोखो पानी, पारिलो त्यो घामबाट
नछेकिउन् झुप्रा भनी जम्मै ढिस्को छिल्नुपर्छ
देश जलिराख्दा पनि मस्त घुर्न सक्नेलाई
खबरदारी कमिलाले छानी–छानी चिल्नुपर्छ
शान्तिरूपी अमृत पाउन समुद्र यो मथिँदैछ
केहीले त यो यज्ञमा विषै पनि निल्नुपर्छ ।
